قرآن کریم بر اطاعت از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تأکید دارد، زیرا او وحی الهی را دریافت و ابلاغ می‌کند. بااین‌حال، اطاعت از پیامبر در دو نوع تقسیم می‌شود: ۱) اطاعت از پیامبر به‌عنوان ابلاغ‌کننده وحی، ۲) اطاعت از او در تصمیمات اجرایی و رهبری امت.
حیا دو نوع است: عاقلانه که موجب ادب و دوری از رفتار ناپسند می‌شود، و بی‌خردانه که به کمرویی و انزوا می‌انجامد. برای جلوگیری از کمرویی کودکان، باید بازی‌های گروهی و فعالیت‌های اجتماعی را تقویت کرد.
افسردگی و اضطراب از شایع‌ترین مشکلات روانی هستند که به ترتیب 19.01٪ و 28.08٪ از مردم آن را تجربه کرده‌اند. تحقیقات نشان می‌دهد که **مقایسه اجتماعی** نقش مهمی در ایجاد و تداوم این اختلالات دارد.
پیامبر اکرم (ص) در نهی از عیب‌جویی فرمودند که در مدینه افرادی بودند که خود را بی‌عیب می‌دانستند اما از عیوب دیگران سخن می‌گفتند. خداوند عیب‌های پنهانشان را آشکار کرد و تا مرگ با آن عیب شناخته شدند.
موضوع آن‌قدر مهم بود که پیامبر اکرم (ص) سه بار از مرد پرسید: **”اگر سفارشی کنم، انجام می‌دهی؟”** و او نیز هر بار پاسخ مثبت داد. او خود به نزد پیامبر آمده و درخواست توصیه‌ای از ایشان کرده بود.
پیامبر (ص) نگران گروهی از اطرافیان بود که در ظاهر مسلمان بودند اما در کمین نشسته بودند. ایشان احساس می‌کرد جامعه به عقب بازمی‌گردد و سنت‌های قبیله‌ای و نژادپرستی جاهلی که با آن‌ها مبارزه کرده بود، در حال زنده شدن است.
جوانی یهودی هر روز از روی دشمنی، خاکستر بر سر پیامبر (ص) می‌ریخت. بااین‌حال، رسول اکرم (ص) به یاران خود سفارش کرد که در برابر این آزارها واکنش نشان ندهند و صبر و بردباری را رعایت کنند.
ابوالحسن الرفاء با استدلالی منطقی ثابت کرد که همان‌گونه که پیامبر (ص) در غزوه تبوک، علی (ع) را جانشین خود در مدینه قرار داد، قطعاً برای پس از وفاتش نیز جانشینی تعیین کرده است. اما پس از رحلت پیامبر (ص)، برخی از امت از مسیر الهی منحرف شدند.
در ذی‌القعده سال دهم هجری، پیامبر اکرم (ص) اعلام کرد که قصد زیارت خانه خدا را دارد و این آخرین حج ایشان خواهد بود. این سفر که **حجه‌الوداع** نام گرفت، به دلیل اهمیت حج و آخرین ماه‌های عمر پیامبر (ص) بسیار حائز اهمیت بود.
پیوند با خویشاوندان، به‌ویژه پدر و مادر، از برترین اعمال دینی پس از ایمان به خدا و راهی برای تقرب به اوست. قطع رابطه با خویشاوندان نوعی پیمان‌شکنی با خدا محسوب شده و در قرآن مورد نفرین قرار گرفته است.
در آموزه‌های دینی، پیامبر اکرم (ص) به‌عنوان پدر امت معرفی شده است. در روزهای بیماری ایشان، صدای گریه‌ای شنید و علت را جویا شد. گفته شد که مهاجرین و انصار در مسجد از نگرانی برای حال ایشان می‌گریند.
آخرین روزهاى زندگانى پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از فصول بسیار حساس و دقیق تاریخ اسلام است. اسلام و مسلمانان در آن روزها، ساعات دردناکى را مىگذراندند. مخالفت علنى برخى از صحابه و سرپیچى آنان از شرکت در سپاه اسامه، حاکى از یک سلسله فعالیتهاى پنهانی و تصمیماتی جدى بود….
لحظات غم‌انگیزی است. حال پیامبر اکرم (ص) وخیم شده و نزدیکان در کنار بستر او ایستاده‌اند. حضرت فاطمه (س) با چشمانی اشکبار، واپسین لحظات حیات پدر را نظاره می‌کند و با اندوه، شعری از ابوطالب درباره ایشان را زمزمه می‌کند.
آب بر پیکر مطهر و رنجور پیامبر (ص) می‌ریخت و با او نجوا می‌کرد: **”پدر و مادرم فدایت! با رحلت تو، رشته پیامبری و نزول وحی گسسته شد. مصیبت تو، همه را عزادار کرد. اگر به صبر سفارش نکرده بودی، آن‌قدر می‌گریستم تا اشک‌هایم تمام شود…”**
پیامبر اکرم (ص) به‌عنوان مفسر قرآن، زندگی، سخن و اعمالشان روشنگر آیات الهی بود. اما آیا سرچشمه دانش الهی ایشان نیز با رحلتشان در مسجدالنبی مدفون شد، یا همچنان در میان امت، از طریق اهل‌بیت (ع) و تعالیمشان جریان دارد؟
تاکنون بزرگان بسیاری درباره شخصیت بی‌نظیر پیامبر اسلام (ص) تحقیق کرده و نظرات ارزشمندی ارائه داده‌اند. این مجموعه شامل نقل‌قول‌های کوتاهی از اسلام‌شناسان غیرمسلمان و دانشمندان برجسته جهان درباره عظمت و تأثیرگذاری پیامبر اکرم (ص) است.
ابن مسعود روایت می‌کند که رسول خدا (ص) را در حال گریه دید و علت را جویا شد. پیامبر (ص) فرمود: **”شفقت و رحمت نسبت به گناهکاران امت من باعث گریه‌ام شده است.”**
امام صادق (ع) از امیرالمؤمنین (ع) نقل می‌کنند که پیامبر اکرم (ص) به ایشان فرمود: **”یا علی! تو را به وصیتی سفارش می‌کنم که آن را حفظ کن، زیرا تا زمانی که به آن عمل کنی، در خیر و سعادت خواهی بود.”**
چه زیباست که اوصاف پیامبر اکرم (ص) را از زبان نزدیک‌ترین یاور و همدم ایشان، امیرالمؤمنین (ع)، بشنویم و با جان و دل ندای ایشان را در تأسی به سیره پاک و مطهر نبی اکرم (ص) لبیک گوییم.
خداوند در قرآن می‌فرماید: **”و ما تو را نفرستادیم مگر اینکه رحمت برای جهانیان باشی.”** پیامبر اکرم (ص) رحمت برای همه انسان‌هاست، اما بهره‌مندی از این رحمت بستگی به پذیرش و آمادگی درونی افراد دارد. کسانی که از آن تأثیر نمی‌گیرند، خود را از این رحمت بی‌کران محروم ساخته‌اند.
