نعمت

بی‌نیازی در رضایت به آنچه کافی است نهفته است. انسان اسیر آرزوهای بی‌پایان خود است و حرص و طمع او را از آرامش بازمی‌دارد. قناعت، روح را غنی می‌کند و توانگری واقعی در دل رضایت است، نه در انباشت مال. آرزوی بی‌پایان، سراب و فریبنده است، اما قناعت، آزادی می‌آورد.

بی‌تابی در برابر ضررهای مادی، فایده‌ای ندارد و اجر الهی را تباه می‌سازد. امام جواد (علیه‌السلام) صبر را راه نجات دانسته و اموال را امانتی الهی معرفی می‌کند. پذیرش مشیت الهی و صبر، موجب آرامش، رشد معنوی و دریافت پاداش الهی می‌شود.

امام جواد (علیه‌السلام) تأکید می‌کنند که قطع شدن افزایش نعمت‌ها از سوی خدا، نتیجه قطع شدن شکرگزاری بندگان است. انسان اغلب ارزش نعمت‌های همیشگی را فراموش می‌کند، اما شکرگزاری، هم موجب حفظ نعمت‌ها می‌شود و هم زمینه‌ساز افزایش آنها از جانب پروردگار است.