
« شهامت، در خدمت امامت »
در یکی از روزهای جنگ صفین، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) صورت جوانی را با نقاب پوشاند و او را به عنوان یک رزمنده ناشناس به میدان فرستاد. او آنچنان در صحنه نبرد جولان داد که گویا همه میدان، در قبضه
در یکی از روزهای جنگ صفین، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) صورت جوانی را با نقاب پوشاند و او را به عنوان یک رزمنده ناشناس به میدان فرستاد. او آنچنان در صحنه نبرد جولان داد که گویا همه میدان، در قبضه
پس از آنکه زینب (علیها السلام) به سن رشد رسید، خواستگاران بسیاری پیدا کرد که برخی از آنان از اشراف و روسای قبایل عرب بودند. آنان گمان داشتند بخاطر ثروتشان یا منصبی که در جامعه دارند می توانند به افتخار
عبدالله بن نافع ازرق، از سرسختترین دشمنان امیرالمؤمنین (علیهالسلام)، در پی یافتن کسی بود که با دلیل ثابت کند حضرت علی (ع) در جنگ نهروان به حق عمل کرده است. به او گفتند که امام باقر (علیهالسلام) فرزند دانشمند آن خاندان است و او را به شناخت حقیقت دعوت کردند.
امیرالمؤمنین (ع) نماز را با تمام وجود درک میکرد. در جنگ تیر از پایش در نماز بیرون کشیدند، اما متوجه نشد. در سختترین لحظات جنگ صفین نیز نماز را ترک نکرد و فرمود: هدف این جهاد، برپایی عدالت و اقامۀ نماز و احکام الهی است.