شهادت امام کاظم ع

امام کاظم (علیه‌السلام) پس از شهادت پدرش در سال ۱۴۸ قمری، رهبری شیعیان را بر عهده گرفت. او در علم، تقوا و عبادت سرآمد بود. علمای اهل سنت نیز به بزرگی او اذعان کرده‌اند و او را شخصیتی وارسته، بردبار و مورد اعتماد مسلمانان دانسته‌اند.

یوسف صدیق و امام کاظم (علیه السلام) هر دو به جرم ایمان، تقوا و ایستادگی در برابر ظلم به زندان افتادند. زندان برای کسانی که به جرم فساد و جنایت نباشند، بلکه به جرم حق گویی و وفاداری به اصول اخلاقی به آنجا می‌روند، جایگاه افتخار و سربلندی است، نه ذلت.

امام موسی بن جعفر (علیه السلام) در پاسخ به هارون الرشید فرمودند: “ما از طرف خداوند به مردم معرفی شده‌ایم، نه به دلیل انتساب به پدر یا مادر. پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) پدر معنوی و روحی ماست. این نسبت الهی است که به ما اعطا شده و به اراده خداوند ما را از نسل پیامبر می‌دانند.”

امام موسی بن جعفر (علیه السلام) به رغم زندانی شدن و سختی‌ها، با صبر و شجاعت ایستاد. هارون الرشید سعی داشت شخصیت امام را زیر سوال ببرد، اما امام هیچ‌گاه از اصول الهی خود عدول نکرد و در برابر ظلم‌ها استقامت کرد، نشان از عظمت و اراده‌ی راسخ ایشان بود.