روزه ابعاد گوناگونى دارد و آثار فراوانى از نظر مادى و معنوى در وجود انسان مى گذارد، که از همه مهمتر، “بعد اخلاقى” و “فلسفه تربیتى” آن است. روزه دار باید در حال روزه با وجود گرسنگى و تشنگى، از
امام محمد باقر (علیهالسلام) در سفر، نهایت احترام و محبت را نسبت به همراهان خود نشان میداد. یکی از اصحاب ایشان نقل میکند که امام همیشه پس از او سوار مرکب میشد و با گرمی و صمیمیت از حال او جویا میشد، گویی پس از مدتها دیداری تازه کرده است.