ترس از مرگ ناشی از ناآگاهی نسبت به حقیقت آن است. امام جواد (علیه‌السلام) می‌فرمایند که اگر انسان‌ها می‌دانستند مرگ چه نعمتی را برای مؤمن به ارمغان می‌آورد، آن را دوست داشتند. مرگ برای مؤمن، آرامش و رهایی از سختی‌های دنیا و رسیدن به وصال محبوب است.
محبت و نفرت در زندگی انسان نقشی اساسی دارند، اما معیار صحیح آن چیست؟ حکم بن عتیبه نقل می‌کند که پیرمردی وارد مجلس امام باقر (علیه‌السلام) شد و با احترام سلام کرد. محبت و احترام او به اهل‌بیت نشان‌دهنده محبت حقیقی و جایگاه درست آن در زندگی بود.
پیرمردی از شام، با اشتیاق زیارت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، به سپاه ایشان رسید. از فضایل حضرت شنیده بود و می‌خواست از علم او بهره گیرد. امام فرمود: «هرکه دو روزش برابر باشد، زیان کرده است. کسی که دنیا هدفش باشد، در جدایی از آن حسرت می‌خورد. اگر فردایش بدتر از امروزش باشد، از رحمت خدا محروم است.»
پسرم، چشم دلت را به سختی‌های دنیا بگشا و از سرگذشت گذشتگان عبرت بگیر. ببین چگونه رفتند و دنیا را ترک کردند. تو نیز روزی یکی از آنان خواهی بود، پس کار خود را اصلاح کن و آخرتت را به دنیایت مفروش، که دنیا فانی و ناپایدار است.
