باسمه تعالی

“در مدینه مردمانی بودند که (در ظاهر) خودشان عیبی نداشتند، ولی از عیب‌های دیگران سخن می‌گفتند. خداوند (به سبب این عمل زشت) عیوبی از آن‌ها را آشکار کرد و تا هنگام مرگ به آن عیب شناخته می‌شدند.”[1]

این سخن را رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در نهی عیب‌جویی از دیگران و ناپسند بودن آن در جامعه فرمودند.

حفظ آبرو و اسرار مسلمانان و نهی از تجسس در امور دیگران، از مسائل مهم اجتماعی و از عوامل اثرگذار بر وحدت جامعه اسلامی است كه در آیات و احادیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان معصوم (علیهم السلام) بر آن تأکید فراوان شده است.

در وصیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به امیرمؤمنان علی (علیه السلام) چنین آمده‌است: “ای علی! هشت گروه‌ هستند که اگر به آنان اهانت شود، نباید جز خود، کسی را سرزنش کنند… از جمله کسی که در موضوعی سرّی میان دو نفر، بی‌اجازه‌ی آنان وارد شود (دخالت و تجسس کند).”[2]

همان حضرت در خطبه‌ای به اصحاب خود فرمود: “اى گروهى كه به زبان ايمان آورده ايد و در قلبتان ايمان نيست، غيبت مسلمان نكنيد، و در صدد كشف عيوب آن ها نباشيد، چرا كه هر كس درصدد كشف عيوب برادر مسلمانش باشد خداوند در صدد كشف عيوب او خواهد بود تا آنجا كه در درون خانه اش رسوايش ميكند”[3]

برگرفته از کتاب “مفاتیح الحیات” نوشته “آیت الله جوادی آملی” (با تلخیص و اندکی تغییرات)

برچسب خورده:آبرو و اسرار_ امیرمؤمنان_پرده پوشی_پیامبر اکرم_تجسس_خداوند_خطبه‌عیب جویی_وصیت رسول خدا

پاورقی: 

[1] (الامالی طوسی، صفحه 101)

[2](من لايحضره الفقيه، ج 4 ص 355)

[3] إحياء علوم الدين» ج 3/ 123؛