امیرالمؤمنین

در نهاد انسان نیرویی آسمانی است که او را به کارهای خوب تشویق کرده و از کارهای زشت باز می دارد. همگان وجود این نیرو را در درون خود می‌یابند و پیروی از آن را فضيلت می‌دانند. تنها از کسانی

ماه مبارک رمضان آغاز شده بود، وارد مسجد کوفه شد، از منبر بالا رفت و بعد از حمد و ثنای الهی و صلوات بر رسول گرامیش، خطاب به مردم فرمود: “ای مردم این ماهی است که خداوند آن را بر

همه، این را شنیده‌ایم که بسياری که در عمل، خلافت بلافاصله امیرالمؤمنین (عليه السلام) پس از پيامبر اکرم (صلّی الله عليه و آله و سلّم) را نپذيرفتند، خود در روز غدیر حاضر بودند. حال سؤال این است که بعدها وقتی

هر پدیده‌ای برای تحقق و پیدایش به علتی نیاز دارد که آن را به وجود آورد.[note]1ـ در اصطلاح به این علت، علت محدثه می‌گویند.[/note] مثلا یک ساختمان برای پیدایش به عواملی چون بنّا، مهندس و کارگر وابسته است. اما برای

مفهوم ولایت با مصادر و معانی عرفی در تمامی جوامع وجود دارد. به عبارت دیگر این موضوع در تمامی جوامع هست که کسی حق خاصی بر دیگری داشته باشد و به واسطه این حق، مسئولیتی بر عهده او قرار بگیرد.

امیرالمؤمنین على (علیه السلام) چون نماز ظهر عید قربان را می‌خواند، بر فراز منبر می‌رفت و پس از ذکر الهی و حمد و سپاس پروردگار، درود بر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرستاد و می‌فرمود: ”

بعد از یک ماه روزه داری و بندگی خداوند، اکنون می‌خواهیم تا عید فطر را به جشن بنشینیم. از این رو بر مؤمن، سزاوار است که چون در مراسم عید شرکت مى‏ کند، به قصد عبرت باشد نه به قصد

شناخت، پایه دین است و اظهار عقیده و انجام کارهای نیک از روی شناخت،به عقیده و اعمال، ارزش چندان برابر می‌دهد. لذا امیرالمؤمنین (علیه السلام) به کمیل فرمود: ” هیچ حرکتی نیست مگر اینکه تو به شناخت خیر و شر