«ادعایی بزرگ»
باسمه تعالی محبت نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) بدون شک از ارزشمندترین گوهرهایی است که شیعیان به داشتن آن افتخار می‌کنند. اما آیا صرف داشتن محبت، کافی است تا خود را شیعه و پیرو آنان بدانیم؟ با دقت در
باسمه تعالی محبت نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) بدون شک از ارزشمندترین گوهرهایی است که شیعیان به داشتن آن افتخار می‌کنند. اما آیا صرف داشتن محبت، کافی است تا خود را شیعه و پیرو آنان بدانیم؟ با دقت در
باسمه تعالی آیه را بارها خوانده بود، اما مفهوم آن را به درستی نمی‌توانست دریابد. در ذهنش بارها آن را مرور کرد: “و هر کسى بر خدا توکل کند، خدا او را بس است[1].” به راستی منظور خدا از این
باسمه تعالی در کتابهاى تاریخى چنین می‌خوانیم که مأمون در ابتدا به حضرت امام رضا (علیه السلام) پیشنهاد خلافت کرد، ولى امام این پیشنهاد را نپذیرفت. پس از آن، مأمون مقام ولیعهدى را به ایشان عرضه نمود، ولى باز هم
باسمه تعالی ابوقُرّه، از جمله محدثان اهل سنت و از روایان حدیث در عصر امام رضا (علیه السّلام) بود. صفوان بن یحیی، یكی از شاگردان امام رضا (علیه السّلام)، می گوید: ابوقرّه از من خواست تا او را به محضر
باسمه تعالی امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: “دوست هر كس عقل او، و دشمنش جهل اوست[1].” روزی ابن سِکّیت – یکی از ادبای مشهور در زمان امام رضا (علیه السلام) – از ایشان سؤال کرد: “برای چه خداوند موسی ابن
باسمه تعالی مرحوم کلینی و برخی دیگر از بزرگان (رضوان اللّه تعالی علیهم) به نقل از یسع بن حمزه – که یکی از اصحاب حضرت علی بن موسی الرّضا (علیهما السلام) است – حکایت نماید: روزی از روزها، در مجلس
باسمه تعالی عبدالعزیز بن مسلم می‌گوید که ما به همراه امام رضا (علیه السلام) در مرو بودیم. در آغاز ورود، در مسجد جامع شهر جمع شدیم. حضار در مسجد موضوع امامت را مورد بحث قرار داده و اختلاف بسیار مردم
به راستی روز سختی است. روزی که کسی را به کسی کاری نیست… سخن از روز قیامت که می‌شود، قرآن آن را بر اهل زمین و آسمان دشوار و گران می‌داند[1]. روزی که انسان (حتی) از برادر و مادر و
باسمه تعالی هنگامی که مأمون خلیفه عباسی، امام رضا (عليه السلام) را از مدينه به سمت ایران و شهر مرو فراخواند، مردم ایران در مسیر راه حضرت، در شهر نيشابور مجمع بزرگی برای دیدار ايشان ترتيب دادند. هنگامی که مرکب
باسمه تعالی باورهای ما به عنوان يک مسلمان چيست؟ آیا دین خود را به خوبی می‌شناسیم؟ در زمان حیات امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام)، مأمون خلیفه وقت از ایشان درخواست كرد كه به طور اجمال و خلاصه اسلام خالص
یکی از مهمترین دستورات اسلامی که بارها و بارها در آینه قرآن کریم و روایات اهل بیت (علیهم السلام) نسبت به به پا داشتن آن اهتمام ورزیده شده، نماز است. چه بسا بسیاری از تعابیری که در متون اسلامی در
امام، شئون و ویژگی های مختلفی دارد[note] 1- جهان و زندگی انسان تحت دو نظام مدیریت می شود: نظام تکوین و نظام تشریع. نظام تکوین، یعنی قوانین و نظام حاكم بر كل عالم و آدم كه ارتباطی به حوزه اختیاری
“احمد بن محمد بن ابی نصر” مانند بسیاری از افراد، مدت‌ها بود هر چه دعا می‌کرد، به خواسته اش نمی‌رسید. کم مانده بود به کلی از رحمت خدا مایوس شود. حس نگرانی و نا امیدی به سراغش آمده بود. لذا
مأمون، امام رضا (علیه السلام) را در معرض آزمون های مختلفی قرار داد تا شاید از طریق شکست در آنها، بر آن حضرت پیروز شود. یکی از مهمترین این آزمون ها، مناظرات علمی با علمای ادیان مختلف بود. او به
“برترین خرد، شناخت انسان نسبت به خود است.”[note]1- قال الامام الرضا (علیه السلام): “… أفضل العقل معرفة الإنسان نفسه …” (العدد القویة، صفحه 292)[/note] (امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام)) دقت داشتن به گفتار، رفتار و اعمالی که مرتکب
از محمّد بن عبد اللَّه خراسانى خادم حضرت رضا (علیه السلام) نقل شده است که روزى گروهى نزد امام رضا (علیه السلام)حضور داشتند که یکی از منکرین خداوند بر آن حضرت وارد شد. آن فرد از امام (علیه السلام) پرسید:
“واقعا تو اینطور فکر می‌کنی؟ از تو دیگر بعید بود، حیف، اصلا فکر نمی‌کردم که تو هم اینطور باشی …” اینها جملاتی است که چه بسا چندین و چند بار در تعاملات اجتماعی به گوشمان رسیده باشد. حتما گاهی برای
امام رضا (علیه السلام) می فرمایند: “يك ساعت فكر بهتر از عبادت يك سال مى باشد.” از آن حضرت سؤال شد که معنى اين حديث چيست؟ فرمود: “در خانه هاى خراب و منازل خالى عبور مى كنى و مى گویى
گاهی در پیچ و خم افکار و اعمال روزمره، مسایل مهمی را به فراموشی می سپاریم. بعضی وقتها هم وجود نعمتی برای ما چنان عادی قلمداد می شود که هرگز بدان فکر نمی کنیم و قدر و قیمت آن را
در اندیشه اسلامی، ارزش برای عمل انسان است و آدمیان ساخته ی دست خویش هستند؛ لذا انسان با عمل و کاری که انجام می دهد سنجیده می شود ، برتری می یابد و به سعادت می رسد. بنابراین هیچ کس