سیاست نظام خلافت بنی‌عباس در زمان امام جواد (علیه السلام) مبتنی بر ایجاد محدودیت‌های شدید برای ارتباط شیعیان با امام (علیه السلام) بود. ولی علی‌رغم این محدودیت‌ها، شیعیان که در سرتاسر کشور اسلامی زندگی می‌کردند، پیوسته تلاش می‌نمودند تا به
تا کنون شده برایتان این سوال مطرح شود که اگر همه انسانها شبیه هم بودند و تفاوتی نداشتند چه می‌شد؟! عبدالعظیم حسنی[note]1- از نوادگان امام حسن مجتبی (علیه السلام) که مرقدش هم اکنون در شهر ری، در نزدیکی تهران است.
همان‌طور که می‌دانيم هدفی که برای انسان در مکاتب الهی تعريف شده است عبادت و بندگی خداست؛ چنانکه در قرآن کریم می‌خوانیم: “جن و انس را نیافریده ام مگر برای اینکه مرا عبادت کنند.[note]1- سوره ذاریات آیه 56[/note] اما واقعيت
گاهی در پيچ و خم زندگی، همه درها به روی انسان بسته می‌شود. هر چه با خود می‌انديشيم و به هر چاره‌ای اقدام می‌كنيم، گويی هيچ قفلی از كار گشوده نمی‌شود. در اين شرايط، چاره چيست؟ آيا شاه‌كليدی میتوان يافت
پس از به شهادت رسیدن امام رضا(علیه السلام) در خراسان به‌وسیله مأمون عباسی، دوران امامت امام جواد (علیه السلام) آغاز گشت. موجى از ناخشنودى عمومى به خاطر کشته شدن امام رضا (علیه السلام) به دست مأمون، جهان اسلام را فرا
پس از آنکه مأمون با زهر دادن به امام رضا (علیه السلام) ایشان را به شهادت رساند، سعى داشت جامعه از این جنایت آگاهى نیابد. از همین رو براى پوشاندن جنایات خود تظاهر به اندوه و عزادارى مىکرد؛ اما با
همه ما در زندگی به دنبال پیشرفت و حرکت به جلو هستیم. در حقیقت پیشرفت، ترقی و رسیدن به جایگاه یالاتر و بهتر را می توان عامل محرک فعالیتهای انسانی دانست. در عین حال، ما انسانها برای انجام کارها و
موسى بن قاسم مى گوید: به امام جواد (علیه السلام) عرض کردم: خواستم به نیابت از شما و پدرت، خانه خدا (کعبه) را طواف کنم؛ اما به من گفته شد طواف کردن به نیابت از اوصیاء، روا نیست. امام جواد
به یاد مرگ و سراى بعد از آن یعنی عالم برزخ و قیامت[note]1- بر اساس تعالیم اسلامی انسان پس از مرگ وارد عالمی به نام “برزخ” می‌شود و پس از مرگِ تمامی موجودات و گذشت مدتی، عرصه قیامت بر پا
مأمون درباره جواد الائمه (علیه السلام) به هر حیله اى دست زد تا بتواند آن حضرت را به ورطه فساد بیاندازد و از کرامت و هیبت او درچشم و دل مردم بکاهد؛ اما نتوانست کارى کند. یکی از آن حیله
ما انسانها بر حسب فطرت خویش، بدون تکیه گاه نمی‌توانیم زندگی کنیم. خلقت انسان این چنین است که هر کس به دنبال تکیه گاهی می‌گردد تا به آن اتّکا کند. اما به طور کلی، انسانها بر اساس آن چیزی که
همیشه در هر مسأله ای ممکن است سؤالاتی برایمان پیش بیاید؛ اما مهم این است که اگر پیگیرانه و با توجه به اصول و ضوابطی خاص به دنبال پاسخ آنها برویم، قطعاً به هدف خواهیم رسید. در طول تاریخ همواره
حضرت امام محمد تقي (عليهالسلام)، نهمين امام معصوم و فرزند حضرت رضا (عليه السلام) است که در سن هفت سالگي به امامت رسيد. از آنجا که حضرت جواد (عليه السلام)، نخستين امامي بود که در سنين کم به اين منصب
پس از شهادت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) و عزیمت مأمون از خراسان به بغداد، وی نامه‌ای به امام محمد تقی (علیه السلام) نوشت و با اکرام و احترام فراوان نسبت به علم و معرفت و فضیلت حضرت، ایشان
در ميان امامان ما ، سه بزرگوارند که در سن کودکي به امامت رسيده اند : اولي شان امام جواد (عليه السلام ) هستند که در سن 8 يا 9 سالگي ، بعد از شهادت پدر بزرگوارشان به امامت رسيدند
قاسم ابن عبدالرحمن گوید من زیدی مذهب بودم. هنگامی که به بغداد رفتم، روزی در بغداد بودم که دیدم مردم در حرکت و اضطرابند، می‌دوند و برخی به بالای بلندی‌ها می‌روند و بعضی ایستاده‌اند. پرسیدم چه خبر است؟ گفتند: “ابن
در بسیاری از احادیث نقل شده که امام جواد (عليه السلام) از آن‌چه در درون جان مردم می‌گذشته و یا رویدادهایی که در آینده برای آنها پیش می‌آمده، آگاه بوده و به آنها خبر می‌داده است. همچنين مأمون (داناترین خلفای
هر امامی از امامان شیعه بر اساس شرایط زمانی و امکاناتی که در اختیار داشت، حداکثر استفاده را برای بقای اسلام راستین به کار می‌برد. به طور خاص شرایط زمانی حضرت جواد (علیه السلام) و کمی سن آن حضرت مشکلی
“ما بطور حتم و بدون استثناء همگى شما را با ترس، گرسنگى و آفت در مال‌ها و جان‌ها و محصولات می‌آزماییم و تو اى پيامبر صابران را بشارت ده”[note]1- و لنبلونّكم بشىء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال
“من هجر المداراةَ قارَبهُ المکروهّ”[note]1- اعلام الدین، صفحه 310[/note] امام جواد (علیه السلام) می‌فرمایند: “هر کس مدارا و سازگاری با مردم را ترک کند، گرفتار پیشامدهای ناگوار می‌شود.” از مردی که از اهالی بُست و سِجِستان (سیستان) بود نقل شده
