مناسبت نامه

جناده بن ابی امیه گوید: در آن بیماری که امام حسن (علیه السلام) به دنبال آن از دنیا رفت، به دیدار آن حضرت رفتم. در پیش روی آن حضرت تشتی به منظور دفع آثار سمی که معاویه به ایشان خورانده

“چه کسی مثل تو هست؟ میان تو و او راه باز است. هر زمان خواستی می‌توانی بدون هیچ مانعی پیش او بروی، وضو بگیری و در برابرش بایستی. نه دری و نه دربانی! و مستقیم ناراحتی و نیازت را به

امام حسن (علیه السلام) را به عنوان “کریم اهل بیت (علیهم السلام)” لقب داده اند[1]و این عنوان به خوبی از بخشندگی و سخاوت سرشار آن حضرت پرده بر می‌دارد. صفحات تاریخ پر است از جلوه های جود و کرم آن

طبع امام مجتبی (علیه السلام) به گونه‌ای بود که هرگز نیازمند را دست خالی و ناامید بر نمی‌گرداند. آنقدر بلندنظر بود که مبالغ بسیاری را در یک مرحله کمک می‌کرد و بدین سبب شگفتی دیگران را بر می‌انگیخت؛ چرا که

اهل بیت (علیهم السلام) در مقام هدایت و تعلیم بشریت از هر فرصت و بهانه ای به بهترین شکل بهره جسته و حکمت­ها و آموزش­های مورد نیاز را تعلیم فرموده­ اند. داستان زیر نمونه ­ای از همین فرصت­ها در رابطه

انسان­ ها در زندگی علاقه ­مند به تامین سعادت خویش هستند و  عموماً برای دستیابی به آن نهایت تلاش خود را به کار می­گیرند. دستیابی به سعادت بر دو مرحله استوار است: ابتدا شناخت حق و در مرحله بعد عمل

دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) همواره به دنبال این بودند تا نقطه ضعف و یا نقطه ی تاریکی در سیره عملی و سخنان آن بزرگواران بیابند تا بلکه از این طریق، بتوانند ذره‌ای از جایگاه آنان را در میان مردم

انسان خاکی طبعا از فقر و کمبود گریزان است. آدمی اگر در یک گوشه زندگی خود احساس نقص و فقر کند، تا حد امکان تلاش می‏ کند که آن نقص را تکمیل و آن فقر را برطرف سازد. مثلا فقر

گویند: کسى از حضرت امام حسن (علیه السلام) درباره سیاست پرسید، حضرت فرمود: “آن «سیاست» رعایت حقوق خداوند و زندگان و حقوق مردگان است: اما حقوق خدا عبارت است از: انجام دادن آنچه امر فرموده و اجتناب از آنچه نهى

شاید برای ما هم پیش آمده باشد که از سر حسن نیت بخواهیم تذکر و انتقاد صحیحی را نسبت به دوست یا برادر دینی خود مطرح کنیم، اما ناخواسته موجبات ناراحتی و کدورت وی را فراهم آورده باشیم. ولی آیا

پس از شهادت امیرالمومنین (علیه السلام)، در کوفه شیعیان با حسن بن علی (علیه السلام) بیعت کردند و او با لشکری که پدرش در روزهای آخر عمر خود فراهم کرده بود، به قصد جنگ با معاویه بیرون آمد. آن حضرت

همه می‌دانند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در موضع گیری ها و تمام کارهایی که انجام می‌داد و یا از انجام دادن آن ها اجتناب می‌ورزید، بر اساس منافع شخصی و خواسته های نفسانی یا تحت

این نگاههای ماست که زندگی ما را تعریف می‌کند و قدر و ارزش ما را رقم می‌زند. ارزشی که شاید کمتر هم به آن فکر کنیم. ما چگونه به زندگی می‌نگریم؟ از دریچه‌ای تنگ محدود یا از دریچه‌ای وسیع و

در هياهوي زندگي امروز انگار بسياري از واﮊه ها, ديگر رنگ باخته . برادري, شرف, بزرگواري … گويي به زمان ديگري تعلق دارند. به زماني كه پدري درعين بي نيازي, مي پرسد آنچه را كه مي داند و پسر مي

پس از آن که امام حسن (علیه السلام) متولد شد، حضرت فاطمه (علیها السلام) به امیرالمومنین (علیه السلام) گفت: برای او نامی بگذار. امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود: در گذاردن نام او بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و

روزي امام حسن مجتبي (عليه السلام )،در حال عبور از مكاني بودند كه به مردي از اهالي شام برخوردند. مرد شامي توهين و ناسزاي بسياري بر امام روا داشت و حضرت را لعن بسيار نمود. امام(ع)هيچ نفرمودند تا مرد شامي