مناسبت نامه

«بر تو امید بسته ام» داشـتـن تـکـیـه گـاهـى قـدرتـمـنـد و اسـتـوار در شـدایـد و حـوادث، عـامـل ثـبـات قـدم و نـهـراسـیـدن از دشـمـنـان و مـشـکـلات اسـت. توکل، تکیه داشتن بر نیروى الهى و نصرت و امداد اوست. قـرآن کـریـم دستور مى

« حسن انتخاب » “چون از خانه بیرون آمدم صدای منادی را شنیدم که سه نوبت مرا ندا کرد که : تو را به بهشت بشارت باد! من با خود گفتم که مادر به عزایت بنشیند، به جنگ فرزند رسول

«آبروی شجاعت» شجاعت در زندگی روزمره ی ما، جایگاهی ویژه دارد. جایگاهی مقدس و قابل ستایش، که در مواجهه با خطر معنی می‌یابد. شاید بالاترین مرتبه ی شجاعت، جایی است که جان انسان به مخاطره می‌افتد. اما مرتبه ای بالاتراز

غالباً در انقلاب های سیاسى، رهبران انقلاب براى غلبه بر دشمن از تطمیع و تهدید، گردآوری نیرو و اسلحه و انواع اعمال غیرانسانی خوددارى نمى کنند. اما آنهائی که بخواهند در انقلاب خود شرافتمندانه رفتار کنند، پیش بینى هاى لازم

«مناجات امیر عشق»  روز عاشورا ،حسين بن على (عليه السلام) با اينكه مى ديد دشمن به تمام معنا آماده جنگ است تا آنجا كه از رسيدن آب نيز به اردوگاه و اطفال آن حضرت جلوگيرى نموده و دقيقه شمارى مى كند كه

«تسلیم محبوب» کسانی هستند که به صحنه ی خونین عاشورا، با دید تعجب و حیرت می نگرند و نمی توانند این حقیقت را در فکر خود هضم کنند؛ لذا با خود این گونه می اندیشند که یعنی چه و چگونه

« گریه، ژرفای محبت … » “وقتی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خبر شهادت امام حسین (علیه السلام)، و آنچه از مشکلات که بر او وارد خواهد شد را به فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند، آن

« عشق يعني حسين … » . . . بنگر يقين حسين را ، كه حقيقت آن دوري قلب او از دنياست و اين صفت در او آشكار است . هنگامي كه از مدينه بيرون آمد و به زمين كربلا

« سروش پاكبازی » «اى‌ مردم‌! رسول‌ خدا فرمود: هر كس‌ سلطان‌ زورگویى‌ را ببیند كه‌ حرام‌ خدا را حلال‌ نموده‌، پیمان‌ الهى‌ را مى‌شكند و با سنت‌ و قوانین‌ رسول‌ خدا از در مخالفت‌ درآمده و در میان‌ بندگان‌

«انجام وظیفه ای الهی » با وضعیتی که حکومت یزید بن معاویه و دودمان پلید بنی امیه داشت، برای یک فرد مسلمان و متعهد معمولی، تا چه رسد به رهبر مسلمانان، راهی جز همان روش امام حسین (علیه السلام) باقی

« دو پنجره، یک پرواز » خیمه‌ای افراشته، نیزه‌ای کوبیده، شمشیری آویخته و اسبی بسته از دور نمایان شدند، و اندکی بعد قاصدی از قافله جدا شد تا پیام امام را به صاحب خیمه رساند. قاصد رفت و برگشت، امّا

« ایثار برای نجات … » “… و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة …” “… در راه تو جان خویش را نثار نمود؛ تا بندگان تو را از نادانی و سرگردانی گمراهی، نجات بخشد …”

پیام آوری بی مانند چند روزي است که از عاشوراي حسيني ، آن حماسه عظيم و سند مظلوميت اهل بيت پيامبر (صلی الله علیه واله وسلم )  مي گذرد . پس از حادثه عاشورا و شهادت جانگداز سيدالشهدا (علیه السلام)

“زین واژگون، خورشید غرقه به خون … ” شيعتي مهما شربتم ماء عذب فاذکرونی او سمعتم بغريب او شهيد فاندبوني فانا السبط الذي من غير جرم قتلوني و بجرد الخيل بعد القتل عمدا سحقوني ليتکم في يوم عاشورا جميعا تنظروني

« به یاد زیباترین گل سرخ … » امام صادق (علیه السلام) در قسمتی از زیارت اربعین می‌فرمایند: “… و (او) در راه تو جان خویش را بذل نمود تا بندگانت را از نادانی و سرگردانی گمراهی نجات بخشد[1] …

«سلام» در ميان همه‌ی شعارهايى كه افراد و ملت‌ها در برخورد با يكديگر ابراز می‌دارند، از “سلام” کلامی پرمعنى‏تر پیدا نمی‌شود. واقعا چه چیزی برتر از این است که دو نفر اعلام “سِلم” به یکدیگر می‌کنند و بگویند “سِلم” بر

«سبط نبی» “حسینٌ منّی و أنا من حسین أحبّ الله من أحبّ حسیناً، حسینٌ سبطٌ من الاسباط[1] . حسین از من است و من هم از حسینم، هر كه حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده‌ای است