امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)

باسمه تعالی در مورد معنای توکّل، شخصی از امام علی بن موسی الرضا )علیه السلام( پرسید: “حدّ توکّل چیست؟” ایشان فرمودند: “اینکه با اتکای به خدا از هیچکس نترسی[1].” آیات مختلف قرآن نیز، مؤمنین را به توکّل به خدا توصیه

باسمه تعالی براستی بندگان خوب خدا چگونه‌اند؟ زندگی ما چگونه باشد تا در شمار این بندگان قرار گیریم؟ از امام هشتم، امام علی ابن موسی الرضا )علیه السلام(، در مورد بندگان خوب خدا سؤال شد که دارای چه خصوصیاتی هستند؟

باسمه تعالی شیعیان علاوه بر پیوند عقیدتی با امامان خویش، پیوند عاطفی مستحکمی نیز دارند. لذا ما شیعیان به خصوص به هنگام گرفتاریها و مشکلات، دست توسل به دامان پر مهر اهل بیت (علیهم السلام) می زنیم و به محضرشان

باسمه تعالی امام رضا (علیه السلام) در زمان ولایت‌عهدی از جانب مأمون بسيار تحت فشار و اذیت‌های گاه و بیگاه بودند. کار حضرت به جایی رسیده بود که دعا می فرمودند: “خدایا اگر گشایش من از وضعی که در آن

باسمه تعالی «دعبل خزاعى[1]»خود را به شهر مرو[2]رساند و بر امام رضا (علیه السلام) وارد شد. او با اشتیاقی زیاد به حضرت (علیه السلام) گفت: “ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) من قصیده‌ای ساخته و

باسمه تعالی متأسفانه حکومت هایى که در طول تاریخ به نام اسلام سرکار آمدند، از قبیل بنى امیه، بنى عبّاس، عثمانیان در ترکیه و در روزگار کنونی وهابیان و گروه های تکفیری و سلفی، چهره اسلام را سیاه جلوه داده

باسمه تعالی ابو الصَلت هروى از یاران نزدیک امام رضا (علیه السلام) بود. او نقل می‌کند که روزی در نزد حضرت بودیم و آن حضرت چنین فرمود: خداوند عزوجل به یکى از انبیایش وحى فرمود که فردا صبح، اولین چیزى

باسمه تعالی اساس زندگی انسان بر “انس و معاشرت” نهاده شده است که دارای جاذبه و دافعه هایی مادی و معنوی است. زشت خویی، آزمندی، کینه توزی، بی عاطفگی، خشم و … از دافعه‌های معنوی و اخلاقی است که دیگران

“او در سخن گفتن با کسی درشتی نمی‌کرد و سخن کسی را پیش از این که به اتمام برسد، قطع نمی‌نمود. هرگز درخواست کسی را که قادر به انجام دادن آن بود، رد نکرد. هیچ وقت پاهای خود را در

باسمه تعالی محبت نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) بدون شک از ارزشمندترین گوهرهایی است که شیعیان به داشتن آن افتخار می‌کنند. اما آیا صرف داشتن محبت، کافی است تا خود را شیعه و پیرو آنان بدانیم؟ با دقت در

باسمه تعالی آیه را بارها خوانده بود، اما مفهوم آن را به درستی نمی‌توانست دریابد. در ذهنش بارها آن را مرور کرد: “و هر کسى بر خدا توکل کند، خدا او را بس است[1].” به راستی منظور خدا از این

باسمه تعالی در کتابهاى تاریخى چنین می‌خوانیم که  مأمون در ابتدا به حضرت امام رضا (علیه السلام) پیشنهاد خلافت کرد، ولى امام این پیشنهاد را نپذیرفت. پس از آن، مأمون مقام ولیعهدى را به ایشان عرضه نمود، ولى باز هم

باسمه تعالی ابوقُرّه، از جمله محدثان اهل سنت و از روایان حدیث در عصر امام رضا (علیه السّلام) بود. صفوان بن یحیی، یكی از شاگردان امام رضا (علیه السّلام)، می گوید: ابوقرّه از من خواست تا او را به محضر

باسمه تعالی امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: “دوست هر كس عقل او، و دشمنش جهل اوست[1].” روزی ابن سِکّیت – یکی از ادبای مشهور در زمان امام رضا (علیه السلام) – از ایشان سؤال کرد: “برای چه خداوند موسی ابن

باسمه تعالی مرحوم کلینی و برخی دیگر از بزرگان (رضوان اللّه تعالی علیهم) به نقل از یسع بن حمزه – که یکی از اصحاب حضرت علی بن موسی الرّضا (علیهما السلام) است – حکایت نماید: روزی از روزها، در مجلس

باسمه تعالی عبدالعزیز بن مسلم می‌گوید که ما به همراه امام رضا (علیه السلام) در مرو بودیم. در آغاز ورود، در مسجد جامع شهر جمع شدیم. حضار در مسجد موضوع امامت را مورد بحث قرار داده و اختلاف بسیار مردم

به راستی روز سختی است. روزی که کسی را به کسی کاری نیست… سخن از روز قیامت که می‌شود، قرآن آن ‌را بر اهل زمین و آسمان دشوار و گران می‌داند[1]. روزی که انسان (حتی) از برادر و مادر و

باسمه تعالی هنگامی که مأمون خلیفه عباسی، امام رضا (عليه السلام) را از مدينه به سمت ایران و شهر مرو فراخواند، مردم ایران در مسیر راه حضرت، در شهر نيشابور مجمع بزرگی برای دیدار ايشان ترتيب دادند. هنگامی که مرکب