حضرت خديجه كبری (سلام الله عليها)

خویشتن را در آستانه سعادت و نیک بختی یافت و آرزوی بزرگ زندگی اش را برآورده نگریست. موج شادی و شادمانی کران تا کران دل نا آرام او را گرفت و خانه و زندگی و دفتر بزرگ تجارت و مدیریت

تاریخ بشر از ابتدا تا کنون زنان فراوانی را به خود دیده است. در هر دوره، هزاران هزار زن با اخلاق و منش‌های متفاوت پا به عرصه وجود گذاشته‌اند. اما در این میان، برخی از زنان در عصر خود بین

مکه، صدای همهمه ی کاروان را که به شهر نزدیک می‌شد، می‌شنید. مردم به پیشباز آمده بودند. صدای زنگ شتران با سرود و سروش پیشبازان در هم آمیخته بود و هیاهویی به پا کرده بود. کاروان به شهر رسید و

علاقه و محبت خود را به او انكار نمی كرد و هیچكس برایش، جای او را نمی گرفت. صفحات تاریخ یكی پس از دیگری ورق می‌خورد، اما چند صفحه نخستین آن كه نام او را در كنار نام پیامبر(صلی الله

“… ما سروران و پیشگامان عرب هستیم و شما نیز شانی دارید. قبیله‌ی من فضایل شما را انکار نمی‌کند و هیچ کس افتخار و شوکت شما را نادیده نمی‌گیرد… ما خواستار آن بودیم که با محبت و جلال شما پیوند