مناسبت نامه

بلندترین درجات جود و سخاوت، ایثار است. ایثار از شعارها و پرچم‌های رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود؛ تا جایی که خداوند سبحان در قرآن کریم در ستایش اهل ایمان می‌فرماید: “…هرچند خود بدان نیاز مبرمی

گاهى یک زندگى یک روزه یا چند روزه یک نفر که ممکن است شرح آن بیش از چند صفحه نباشد، آنچنان درخشان است که امکان دارد به اندازه دهها کتاب، ارزش آن شخص را ثابت کند و جناب ابوالفضل العبّاس

آدمی چون در راه دفاع از رسالت، در شعاع شخصیت و رفتار پیشوایش قرار گرفت و در او آمیخت و از او دفاع کرد و در احترام به او و اخلاص در برابرش کوشید، تبدیل به “شایسته ترین الگو برای

وقتی عباس تنهایی امام حسین (علیه السلام) را دید، نزد برادرش رفت و عرض کرد: “برادر جان اجازه میدان می دهی؟” در این هنگام امام حسین (علیه السلام) گریه شدیدی نمود و سپس فرمود: “برادرم تو علمدار سپاه من و

كاروان به سوي شام در حركت بود. راه دراز كربلا تا شام پيموده شد و وقتي کاروانیان به شام رسيدند، سپاهیان وسايل غارت شده از شهداي كربلا را نزد يزيد بردند. در ميان آن وسايل پرچم بزرگي وجود داشت. يزيد

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: عموی ما عباس بن علی بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت. (اعیان الشیعه، جلد7، صفحه 430) هر که واقعه کربلا را شنیده باشد و داستان غم انگیز آن روزها را مطالعه کرده باشد، بخشی از

“سلام الله و سلام ملائکته المقرّبین و انبیائه المرسلین و عباده الصّالحین و جمیع الشّهداء و الصّدّیقین و الزّاکیات الطّیبات فیما تغتذی و تروح علیک یابن امیرالمؤمنین …” “درود خدا و درود فرشتگان مقرب خدا و پیغمبران مرسل و بندگان

نام عباس (عليه السلام) با دلاوری، پهلوانی و شجاعت گره خورده است. از صحنه‌های دلاوری عباس (عليه السلام)  می‌توان به نمونه‌ی زير اشاره نمود. در ماجرای کربلا، هنگامی که حر بن يزيد رياحی کاروان امام حسين (عليه السلام) را محاصره

یکی از ارزش‌های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب است. ادب در برابر بزرگان و مقدسات و در همه‌ی موارد زندگی، زینت اخلاق و از عوامل و ارکان مهم شخصیت معنوی است. امیرمؤمنان (علیه‌السلام) در ضمن سفارش به فرزندش امام

امام صادق (علیه السلام) به ما یاد داده‌اند وقتی به زیارت حضرت عباس بن اميرالمؤمنين (علیهما السلام) رفتیم؛ هنگامی که به کنار قبر مطهر ایشان رسیدیم این گونه آن جناب را خطاب دهیم و بگوییم: “درود بر تو اى بنده

یکی از راه های شناخت یک شخص، معرفی وی توسط شخصیتی مورد وثوق و قابل اطمینان است که حرفش سند و به دور از مبالغه و در کمال صدق باشد. حال اگر این شخصیت از معصومین باشد، دیگر هیچ خدشه‌ای

بندگان خداشناس با این ویژگی شناخته می‌شوند که هیچ کاری را جز در راستای خشنودی و رضایت پروردگار انجام نمی‌دهند. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: “بگو: نماز و تمام عبادات من و زندگی و مرگ من، همه برای خداوند

در یکی از روزهای جنگ صفین، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) صورت جوانی را با نقاب پوشاند و او را به عنوان یک رزمنده ناشناس به میدان فرستاد. او آنچنان در صحنه نبرد جولان داد که گویا همه میدان، در قبضه

تجربه و تحقیق ثابت کرده است که در ایجاد و ساختن شخصیت کودک، مادر نقش غیرقابل انکاری را داراست. مادر از هر جهت به کودک نزدیک است. نخستین زمزمه‌ها و سرودها و ابراز احساس ها، از سوی او بر کودک

یکی از ارکان مهم زندگی موجودات زنده آب است که همه ی موجودات برای ادامه ی زندگی و بقا به آن نیاز دارند. خداوند بلند مرتبه دراین باره در قرآن کریم می‌فرماید: “از وجود آب تمام اشیاء زنده اند”[note]1- “و

سال‌ها از شهادت جانگداز دختر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، حضرت زهرا (علیها السلام) می‌گذشت. اما با گذشت بیش از ده سال از آن داغ جانسوز، هنوز هم غم فراق زهرا (علیها السلام) در دل علی

“سلام بر ابوالفضل العباس، که جان خود را در راه برادرش فدا نمود، از امروز خود برای فردای قیامت توشه ساخت، پاسدار حسین (علیه السلام)بود، در اجرای فرمانش برای سیراب سازی خاندانش کوشید و در این راه دو دستش قطع

لقب باب الحوائج، یکی از القاب و صفات مشهور حضرت ابا الفضل العباس (علیه السلام) در میان شیعیان است و می توان ادعا کرد این لقب برای آن بزرگوار، بی اساس نیست و آن حضرت برای حوائج مسلمانان و اهل

 انتخاب یکی از کارهایی است که در طول روز، خواسته و ناخواسته، بارها و بارها انجام می‌دهیم. انتخاب هایی که هر کدام از لحاظ اهمیت در جایگاه خاص خود قرار دارند و در طول زندگی نقشهای متفاوتی ایفا می‌کنند، نقشهایی