« رمضان و عادات ما »
ما آدم‌ها بین بعضی حالات و مطلوب‌ها سرگردان هستیم. هنگامی که یک زندگی در حال نوسان، با زوایای ناروشن و توام با عدم قطعیت داریم، همه‌ی سعی‌مان را صرف این می‌کنیم که به یک ثبات و سکونی برسیم ولی آنگاه
ما آدم‌ها بین بعضی حالات و مطلوب‌ها سرگردان هستیم. هنگامی که یک زندگی در حال نوسان، با زوایای ناروشن و توام با عدم قطعیت داریم، همه‌ی سعی‌مان را صرف این می‌کنیم که به یک ثبات و سکونی برسیم ولی آنگاه
امیرالمومنین، امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: روزی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) برای ما خطبه‌ای بدین شرح ایراد فرمودند: ای مردم، ماه خدا به شما روی آورده‌است همراه با برکت و رحمت و مغفرت. ماهی که
« روزه داری، پرهیزکاری و قرب الهی » “یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تـتـقون” “ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما واجب شده است، همانگونه که بر اقوام قبل از
همه، این را شنیده‌ایم که بسياری که در عمل، خلافت بلافاصله امیرالمؤمنین (عليه السلام) پس از پيامبر اکرم (صلّی الله عليه و آله و سلّم) را نپذيرفتند، خود در روز غدیر حاضر بودند. حال سؤال این است که بعدها وقتی
جمعه بود و مردم در مسجد منتظر، تا برایشان خطبه بخواند. خاطرۀ آن روز را در ذهن مرور کرد. چه روز بزرگی! در میان جمعیت صد وبیست هزار نفری، حبیب خدا او را فراخواند و بر فراز منبری که از
گروهی از مسلمانان معتقدند که پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برای بعد از خود کسی را به عنوان خلیفه معین نکرده و امر خلافت را به مردم واگذار نموده است. این احتمال که ايشان هیچ‌گونه احساس
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در شرایطی از دنيا رفت كه جامعه اسلامى در بدترين وضعيّت قرار داشت؛ چرا که از نظر تهدیدات خارجی، دولت قدرتمند روم و ايران، حكومت اسلامى را تهديد مي كردند (و
در روایتی در صحیح مسلم[note]1- یکی از صحاح سته (صحاح ششگانه: شش کتاب معتبر) در نزد اهل سنت که به همراه صحیح بخاری از 4 کتاب دیگر دارای اعتبار بیشتری بوده و طبق نظر اهل سنت تمامی روایات نقل شده
تاریخ نگاران آورده اند: هنگامی که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شریعت خود را بر قبایل عرب عرضه داشت، برخی از آنان گفتند: “اگر ما بر آن چه می‌گویی با تو بیعت کرده و هم پیمان
خلیفه دوم در بستر مرگ افتاده بود و هنوز تکلیف جانشین بعد از خویش را مشخص نکرده بود. اطرافیان نگران و مضطرب در تکاپو بودند که تا خلیفه زنده است، جانشین خویش را تعیین کند و امت اسلامی را بدون
صراحت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) جای هیچ شک و شبهه‌ای را باقی نگذاشته بود. آن حضرت حتی به همه حاضرین فرمان داده بود تا پیامش را به غائبین برسانند. اما حدود دو ماه و نیم
هر پدیده‌ای برای تحقق و پیدایش به علتی نیاز دارد که آن را به وجود آورد.[note]1ـ در اصطلاح به این علت، علت محدثه می‌گویند.[/note] مثلا یک ساختمان برای پیدایش به عواملی چون بنّا، مهندس و کارگر وابسته است. اما برای
افراد يک جامعه اسلامی، دين را اساسی‌ترين اصل در زندگی خود می‌دانند و معتقدند اگر دين نباشد زندگی، زندگی شايسته‌ای نيست و تنها وسيله عزت و سعادت آدمی در دنيا و آخرت، دين و ارتباط با خداست. فرد مسلمان می‌کوشد
” من در میان پیشینیان وگذشتگان از تو نرم لهجه تر و از نظر ارائه دلیل، نیرومندتر نیافته ام.” (بخشی از مکاتبه شیخ سلیم خطاب به علّامه شرف الدین) علامه سید عبد الحسین شرف الدین، یکی از عالمان بزرگ مکتب
جمعیت در صحرای خارج مکه موج می زند و شهر مقدس مکه خالی می شود. ناگهان سروش غیبی بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرود می آید و آیه کریمه را – که حاوی فرمانی قاطع
مفهوم ولایت با مصادر و معانی عرفی در تمامی جوامع وجود دارد. به عبارت دیگر این موضوع در تمامی جوامع هست که کسی حق خاصی بر دیگری داشته باشد و به واسطه این حق، مسئولیتی بر عهده او قرار بگیرد.
اگر تاجری بخواهد مدت کوتاهی به مسافرت برود لازم می داند که جانشین و نماینده ای معین کند. رئیس هر اداره و وزیر هر وزارت خانه، معاونی تعیین می کنند تا در غیاب آنان به کارها رسیدگی نماید و قطعا
بر طبق تواریخ اسلامی و کتب دینی گذشتگان تمامی پیامبران الهی از آدم تا به خاتم دارای وصی بوده اند . نام وصی آدم ، ” هبة الله ” بود که به زبان عبرانی ، ” شیث ” است .
… هنگامی که به راویان حدیث غدیر می‌نگریم، در مرتبه نخست، نام اهل بیت گرامی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) یعنی امام علی (علیه السلام)، فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، امام حسن و امام حسین (علیهما
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم): “من به سوى مردم سپيد و سياه و سرخ (همگان) مبعوث شدهام…”[note]1- “إِنّي بعثْت إِلى الأسود و الأبيضِ و الأحمر” (روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ج1، ص: 52)[/note] بلال حبشیِ سیاه‌پوست،