« قدمگاه ملائك »
« قدمگاه ملائك » طبق نقل تاریخ و روایات اهل بیت(علیهم السلام)، همه ی ائمه شیعه، پایان حیات دنیایی شان با شهادت بوده است[1] بنابر این، با توجه به اینکه قرآن کریم شهیدان را زنده معرفی می کند و مسلمانان
« قدمگاه ملائك » طبق نقل تاریخ و روایات اهل بیت(علیهم السلام)، همه ی ائمه شیعه، پایان حیات دنیایی شان با شهادت بوده است[1] بنابر این، با توجه به اینکه قرآن کریم شهیدان را زنده معرفی می کند و مسلمانان
« وارث گنجينه نبوي » از بزرگان آن طايفه بود و مانند ساير همفکران خود، دشمني علي (عليه السلام) و فرزندانش را در دل داشت و حتي به آن مباهات هم مي کرد. اين گروه بعد ها به “خوارج”، به
روزی استاد وارد کلاس شد و به هر کس برگه‌ای سفید داد و از دانش‌آموزان خواست که با کشیدن خطی، برگه را به دو نیم تقسیم کنند. سپس گفت در سمت راست کاغذ صفات پسندیده‌ی بهترین رفیقتان را بنویسید. همه
تلاش معاویه در برخوردهای اجتماعی بر آن بود تا کاری کند که مردم تصور کنند رابطه‌اش با حسن بن علی (علیهم السلام) خوب است و از نفوذ اهل بیت (علیهم السلام) به نفع خود استفاده کند. در همین راستا، سعی
امام سجاد (علیه السلام) می‌فرمود: “امام حسن (علیه السلام) در عصر خود، از عابدترین، پارساترین و برترین انسانها بود. وقتی از مدینه به مکه برای انجام مراسم حج می‌رفت، پیاده می رفت و گاهی پابرهنه. هرگاه به یاد مرگ می‌افتاد
زندگی اهل بیت(علیهم السلام) اسوه حیات طیبه و برتر است و زندگی یکایک ایشان الگوی كاملی است؛ گرچه آگاهی ما از ابعاد وجودی و اقدامات آنان محدود و ناقص است و هر شخص از زاویه‌ای محدود به سیمای آنان نظاره
مردم همه از جایگاه ویژه او نزد پیامبر مطلع بودند، بارها از رسول خدا) صلی الله علیه و آله و سلم) شنیده بودند که مي‌فرمود: “فاطمه، پاره ي تن من است؛ هر كس او را بيازارد مرا آزرده است. [1]
اباذر از خانه بیرون آمد و خطاب به مردم گفت که کار نماز و دفن فاطمه (علیها السلام)، دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به تاخیر افتاده است و از مردم خواست متفرق شوند. مردم گروه گروه
السلام عليک يا فاطمة الزهراء السلام عليک يا سيدة نساء العالمين من الأولين و الآخرين السلام عليک ايتها الصديقة الشهيدة بالاترين مرتبه کمال انسانيت ، مقام عصمت است که رضا و غضب انسان در همه امور، بر مدار رضا و
خداوند در مورد پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در قرآن می فرماید: “و هرگز از روى هواى نفس سخن نمىگويد! آنچه مىگويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست!”[1] از گفتار و رفتار رسول خدا (صلی
روزی حضرت زهرا (علیها السلام) بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) وارد شد. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به ایشان فرمود: “برو و پسر عمویم علی و فرزندانم حسن و حسین را به نزد
عروسى على و فاطمه (علیهما السلام) یکى از حساس ترین و مهم ترین نمونه هاى ازدواج اسلامى بود؛ زیرا پدر دختر، بزرگترین شخصیت جزیرة العرب بلکه جهان اسلام و پیغمبر برگزیده خدا بود. دختر نیز بهترین و فهمیده ترین و
صحیفه ى تاریخ، تا به حال شاهد عبادتهایى بس شگفت از اولیاى الهى بوده است. در میان تمامى عبادتها، آنچه به صفحات تاریخ زینت و جلوه اى بى نظیر بخشیده، عبادتهاى بانوى بزرگوارى است که در اوج جوانى، مایه ى
باسمه تعالی علی (علیه السلام) در قبله مسلمين متولد شده است. او به عنوان اولين پيرو اسلام و برای نخستين بار[1]، در پشت سر پيغمبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) نماز گزارده است. پس به طور قطع
هر کدام از ما به نوعی در زندگی خود با “انتخاب” مواجهیم و گاهی می‌بایست بین دو یا چند چیز مختلف، گزینش کنیم. انتخاب همراه، همکار، همسر و یا دوست و رفیق، برای همه ما اجتناب ناپذیرند. آنچه اهمیت دارد،
باسمه تعالی به گذشته پرمشقت خویش می‌اندیشید. به یادش می‌افتاد که چه روزهای تلخ و پر مرارتی را پشت سر گذاشته؛ روزهایی که حتی قادر نبود غذای روزانه زن و کودکان معصومش را فراهم نماید.با خود فکر می‌کرد که چگونه