آبرو و اسرار

باسمه تعالی “در مدینه مردمانی بودند که (در ظاهر) خودشان عیبی نداشتند، ولی از عیب‌های دیگران سخن می‌گفتند. خداوند (به سبب این عمل زشت) عیوبی از آن‌ها را آشکار کرد و تا هنگام مرگ به آن عیب شناخته می‌شدند.”[1] این