مؤمنان

در بستر مرگ افتاده بود و لحظات آخر زندگی را سپری می‌کرد. سخت ناراحت و پریشان بود. به او گفتند: این قدر پریشانی و ناراحتی چرا؟ تو فرزند خلیفه اول مسلمین و مادر همه مؤمنان هستی! در جواب آهی کشید

  اینک بیش از هزار و چهارصد سال است که مسلمانان با نشاط و اقبال به عبادت خدا و با شور و سرور به استقبال هلال ماه مبارک رمضان می‌روند و مانند کسی که مدّتها انتظار بازگشت مسافری عزيز را

جمعه بود و مردم در مسجد منتظر، تا برایشان خطبه بخواند. خاطرۀ آن روز را در ذهن مرور کرد. چه روز بزرگی! در میان جمعیت صد وبیست هزار نفری، حبیب خدا او را فراخواند و بر فراز منبری که از

“به يقين، خدا بر مؤمنان منت نهاد [كه‏] پيامبرى از خودشان در ميان آنان برانگيخت، تا آيات خود را بر ايشان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت به آنان بياموزد، قطعاً پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.”[note]1-

در آیه 82 سوره مائده آمده‌است: ” … و نزدیك‏ترین مردم را از نظر دوستى با مؤمنان، كسانى خواهى‏ یافت كه مى‏‌گویند: “ما نصرانى هستیم. این (دوستى) به آن جهت است كه برخى از آنان كشیشان و راهبانند و آنان