“راضی به رضای دوست” صبر در برابر مصائب گوناگون دنیا از جمله صبر در مصیبت فرزندان و خویشاوندان، در قیامت، ثواب و پاداش فراوانی دارد. قرآن کریم، اجر چنین صبری را بیاندازه و بیحساب میداند: “إِنَما یُوَفَى الصَابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ
«دانشگاه جعفری» اگر حوزه درس امام صادق (علیه السلام) را دانشگاه بنامیم، سخنى گزاف و دور از واقع نگفته ایم. این دانشگاه، میراث علمى عظیمى بر جاى نهاد و عالمان بسیارى تربیت کرد و برجسته ترین متفکران و زبده ترین
« پیوند خویشاوندی » “و آنها (صاحبان اندیشه)، پیوندهایی را که خدا دستور به برقراری آن داده، برقرار میدارند و از پروردگارشان می ترسند و از بدی حساب (روز قیامت) بیم دارند[1].” هنگامی که انسان، مخاطب گفتهای منطقی و زیبا
«الگوی تعامل» “همانا او، این نامه را برای اصحابش نوشت و آنان را به خواندن آن برای یکدیگر، اندیشیدن، تجدید عهد و عمل به آن امر کرد[1]. “ مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی سفارش هایی را که امام صادق
“مذهب جعفری “ در دوران امامت امام صادق(علیه السلام)، مدینه چهره دیگری یافته بود. قتل عام مردم این شهر توسط سربازان مسلم بن عُقبه در بازماندگان از کشتار حالتی شبیه به نومیدی پدید آورد، تا آنجا که سست اعتقادان برای
« منطق شیعه» یونس ابن یعقوب – یکی از اصحاب حضرت صادق (علیه السلام) – نقل میکند که: نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که مردی از اهل شام پیش حضرت آمد و گفت: من علم کلام و فقه و
« شبانگاهان در کنار نیازمندان » “معلی” که یکی از خدمتکاران امام صادق (علیه السلام) بود نقل میکند که در یکی از شب های بارانی امام صادق (علیه السلام) از منزل خارج گردید. من نیز از پشت سر آن حضرت
«غم خوار مردم» نرخ گندم و نان، روز به روز در مدینه بالا مى رفت. نگرانى و وحشت بر همه مردم چیره شده بود. آن کس که آذوقه سال خود را تهیه نکرده بود، در تلاش بود که تهیه کند
«رفاقتی که گسست…» شاید کسى گمان نمىکرد که آن دوستى گسسته شود و آن دو که معمولا همراه یکدیگر بودند، روزى از هم جدا شوند. مردم یکى از آنها را بیش از آن اندازه که به نام اصلیش بشناسند، به
