خیمه‌ای افراشته، نیزه‌ای کوبیده، شمشیری آویخته و اسبی بسته از دور نمایان شدند، و اندکی بعد قاصدی از قافله جدا شد تا پیام امام را به صاحب خیمه رساند. قاصد رفت و برگشت، امّا عُبیدالله که گرایش همه مردم شهر را به دنیا دیده بود،…

“… و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیره الضلاله …” “… در راه تو جان خویش را نثار نمود؛ تا بندگان تو را از نادانی و سرگردانی گمراهی، نجات بخشد …” « فرازی از زیارت اربعین سید الشهدا (علیه السلام) » ……