اگر صاحب چشمی نابینا شود و سپس بینایی خود را به دست آورد، آن را به واقع “نعمت” شمرده و در صدد شکر بر می‌آید، ولی اگر دچار نابینایی نشده و همیشه بینا باشد، کمتر شکر آن را به جا می‌آورد. این از غفلت انسان…