«باران مهربانی»
اعرابی، پیش از ورود به مدینه، از کریمترین مردمان پرسید و همه او را به امام حسین (ع) راهنمایی کردند. او امام را در حال نماز یافت و اشعاری در مدح بخشندگی امام و جایگاه والای خاندان ایشان خواند، ستایشگر نجاتبخشی اهلبیت (ع) از دوزخ بود.