دسته بندی: سیدالشهداء، امام حسین (علیه السلام)

خنده و گریه، شادى و غم، شکست و پیروزى و یک قدم بالاتر، زندگى و مرگ، قابل تفسیر نخواهد بود؛ مگر این که بدانیم که

هر سال بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان فداکاری بزرگ حسین بن علی (علیه السلام)، قهرمان نبرد کربلا در سال ۶۸۰ پس از میلاد، را

بامداد روز عاشورا، سید الشهدا (علیه السلام( یاران خویش را که سى و دو سواره و چهل تن پیاده بودند، سازمان داد. “زهیر” را بر

سید مرتضى در کتاب عیون المعجزات از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت می کند که فرمود: اهل کوفه به حضور امیرالمؤمنین امام علی (علیه

و آنگاه، حسین (علیه السلام)، دشمن را به مبارزه فرا خواند و در همان حال مى ‏فرمود: ” شهادت از پذیرش ننگ سزاوار تر، و

راوی می‌گوید: خدمت امام کاظم (علیه السلام) رسیدم و عرض کردم: “همسر من و همسر ابن مارد برای شرکت در مجالس عزا از خانه خارج

نزدیک به پنج دهه بعد از وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، مسلمانانى که در مرکز اسلام، یعنى مکه و مدینه،

اواخر عمر معاویه بود. او با دسیسه‌های شیطانی خویش یزید فرزند پلید خود را به ولایتعهدی خویش انتخاب نمود[note]1- بنا بر صلح میان امام حسن

“پسرم! به شیعیانم سلام مرا برسان و به آن‌ها بگو: پدرم غریبانه از دنیا رفت؛ پس بر او با ناله بگریید و شهید از دنیا

عمده قیام ها از دو بخش مبارزه و پیام تشکیل می‌گردد. مقصود از مبارزه، مجاهدت و جانبازی در راه آرمان مقدس است. مقصود از بخش

وقتى که هدف انسان، مشخص، متعالى و پرجاذبه باشد و او، سراپا شوق و بى تابى براى رسیدن به آن هدف متعالی باشد، در این

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: “هرکس فرمانروای ستمگر و ظالمی را بنگرد که محرمات الهی را حلال شمرده، پیمان خدا را

داشـتـن تـکـیـه گـاهـى قـدرتـمـنـد و اسـتـوار در شـدایـد و حـوادث، عـامـل ثـبـات قـدم و نـهـراسـیـدن از دشـمـنـان و مـشـکـلات اسـت. توکل، تکیه داشتن بر نیروى

“چون از خانه بیرون آمدم صدای منادی را شنیدم که سه نوبت مرا ندا کرد که : تو را به بهشت بشارت باد! من با

شجاعت در زندگی روزمره ی ما، جایگاهی ویژه دارد. جایگاهی مقدس و قابل ستایش، که در مواجهه با خطر معنی می‌یابد. شاید بالاترین مرتبه ی

غالباً در انقلاب های سیاسى، رهبران انقلاب براى غلبه بر دشمن از تطمیع و تهدید، گردآوری نیرو و اسلحه و انواع اعمال غیرانسانی خوددارى نمى

 روز عاشورا ،حسین بن على (علیه السلام) با اینکه مى دید دشمن به تمام معنا آماده جنگ است تا آنجا که از رسیدن آب نیز به اردوگاه و

کسانی هستند که به صحنه ی خونین عاشورا، با دید تعجب و حیرت می نگرند و نمی توانند این حقیقت را در فکر خود هضم