باسمه تعالی
حُسن همراهی چیست؟
اميرالمؤمنين، علی (عليه السلام)، با مردی غيرمسلمان همسفر شد. آن مرد از اميرالمؤمنين (عليه السلام) پرسید: «ای بندۀ خدا! به کجا می‌روی؟»
امام پاسخ داد: «به کوفه می‌روم.»
امام و همسفرش بخشی از مسير را طی کردند تا جایی که همسفر امام، تصميم گرفت مسير خود را به سمت مقصد خود تغيير دهد. در اين هنگام، اميرالمؤمنين (عليه السلام) نيز با همسفر خود تغيير مسير دادند.
مرد همسفر به امام گفت: «مگر شما نمی‌خواستی به کوفه بروی؟»
امام فرمود: «آری!»
مرد گفت: «شما مسيرتان را ترک کردید.»
امام فرمود: «می‌دانم.»
مرد گفت: «پس چرا با علم به اين موضوع مسيرتان را عوض کردی؟»
امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود: « اين از جمله موارد کمال حسن همراهی است که انسان، هم‌مسير خود را هنگامی‌که از او جدا شد، قدری همراهی کند و اين‌گونه پيامبرمان به ما دستور داده است.»
مرد گفت: «آيا اين گونه فرمود؟»
امام فرمود: «آری!»
مرد گفت: «قطعا هر کس از او پيروی می‌کند، به خاطر رفتار کريمانۀ اوست. من نيز تو را شاهد می‌گيرم که پيرو دين شما هستم.»
سپس مرد با اميرالمؤمنين (عليه السلام) برگشت و وقتی آن حضرت را شناخت، مسلمان شد[1].
بیشتر بخوانید : عدالت اقتصادی
پاورقی:
[1] کافی جلد 2، صفحه 670