قال الامام جعفر بن محمد الصادق ( عليه السلام ) : ” ان لله حرما و هو مکه ، الا ان لرسول الله حرما و هو المدينة ، الا و ان لامير المؤمنين حرما و هو الکوفة ، الا و ان القم الکوفة الصغيرة ، الا ان للجنة ثمانية ابواب ثلاثة منها الي قم تقبض فيها امرأة من ولدي اسمها فاطمة بنت موسي و تدخل بشفاعتها شيعتي الجنة باجمعهم “
امام جعفر بن محمد الصادق (عليه السلام ) فرمودند : ” براستي خدا را حرمي است و آن مکه است ، بدانيد براي رسول خدا حرمي است و آن مدينه است ؛ آگاه باشيد براستي براي امير المؤمنين حرمي است و آن کوفه است ؛ بدانيد براستي قم کوفه کوچک است . آگاه باشيد محققا براي بهشت 8 در مي باشد که 3 در آن به سوي قم باز مي شود ، بانوئي از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسي در آنجا از دنيا مي رود که به شفاعت او تمام شيعيان من به بهشت داخل مي شوند . “
هنگامي که حضرت رضا (عليه السلام ) در سال 200 هجري قمري به اجبار مأمون به خراسان تشريف بردند ؛ سال بعد ، خواهر والا مقامش حضرت فاطمه معصومه ( عليها سلام ) به شوق ديدار برادر ، حرکت نمود تا به شهر ساوه رسيد . در آنجا مريض و بيمار گشت . پس از اطرافيان سؤال نمود تا قم چه مقدار مسافت است ؟ گفتند : 10 فرسنگ ، پس خواستند تا ايشان را به قم رسانند . خبر حرکت آن بانوي معظمه به سمت قم ، به شهر قم رسيد . موسي بن خزرج ( که از بزرگان قم بود ) پيشاپيش اشراف و بزرگان قم براي استقبال آن حضرت به بيرون شهر شتافت . چون به شرف خدمت آن مکرمه رسيد ، مهار ناقه (شتر) آن حضرت را گرفت و به جانب قم آورد و آن سيده جليله را به خانه خود وارد نمود و آن حضرت را تکريم نمود . لکن حضرت فاطمه معصومه (عليها سلام ) که بيمار و ناتوان بودند ، پس از حدود 17 روز با دل شکسته و خاطر افسرده با غم هجران و دوري برادر ، روح مقدسش بشاخسار جنان پرواز نمود و از جهان در گذشت .
پيکر مبارکش را غسل داده و کفن نمودند و در همين مکاني که هم اکنون مزار آن بانوي مکرمه در آن قرار دارد ، دفن نمودند .
بحار الانوار ، جلد 48 صفحه 209 (با تلخيص و اندکي اضافات از منابع ديگر )
10 ربيع الثاني ، سالروز وفات کريمه اهل بيت عصمت و طهارت ،
حضرت فاطمه معصومه ( عليها سلام )
تسليت باد .