باسمه تعالی
شاید بعضی وقت‌ها در خلوت خود، به این فکر کنیم که بیش از حد، خود را مشغول زندگی روزمره، کسب و کار و … کرده ایم؛ اما در مقابل توجه چندانی به رشد شخصیت، تکامل و رفع نواقص خویش نداشته ایم. حال آن که عمر انسان با تمام سختی‌ها و خوشی‌ها به پایان خواهد رسید …
گاهی دنبال یک انسان خوب و دوست داشتنی و دلسوز و راه رفته می‌گردیم که به ما یک برنامه و دستور العملی بدهد و ما را در مسیر سعادت یاری کند. اما آیا تاکنون سراغ این دستور العمل‌ها را از اهل بیت (علیهم السلام) گرفته ایم؟
امام حسن عسکری (علیه السلام) در نامه‌ای به یکی از پیروان خود به نام “على بن بابویه قمی[1]، با ارائه نسخه‌ای عمومی برای رشد و تکامل شیعیان، می‌فرماید:
“اى فقیه مورد اعتماد من، على بن حسین بن بابویه قمى، خداوند تو را به کارهاى مورد رضایتش توفیق دهد و از نسل تو، اولاد صالح بیافریند.
تو را وصیت مىکنم به رعایت تقوى و برپاداشتن نماز و اداى زکات؛ زیرا کسى که زکات نپردازد، نمازش قبول نخواهد شد.
همچنین تو را سفارش می‌کنم به گذشت از گناه دیگران و خویشتندارى به هنگام خشم و صله رحم و همدردی با برادران دینى و کوشش در رفع نیازهاى آنها در تنگدستى و گشاده دستى و بردبارى در برابر نادانی و جهل.
[تو را توصیه می‌کنم به] کسب آگاهى و معرفت عمیق در دین و ثابت قدمی در کارها و انس و عمل مستمر به قرآن و خوش اخلاقی و امر به معروف و نهی از منکر، زیرا خداوند فرموده است: «در بسیارى از سخنان آهسته و در گوشى آنها (که با یکدیگر نجوا می‌کنند)، هیچ خیرى نیست؛ مگر کسانی (از ایشان) که به صدقه یا کار نیک و یا اصلاح بین مردم امر نمایند[2].»
[و به طور کلى] تو را سفارش مىکنم به خوددارى از تمام معاصى و گناهان.
نماز شب را ترک مکن؛ زیرا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در وصیت خود به على (علیه السلام)، فرمود: «بر تو باد خواندن نماز شب. بر تو باد خواندن نماز شب. بر تو باد خواندن نماز شب؛ [چرا که] هر کس نسبت به نماز شب بىاعتنا باشد، از ما نیست.»
پس (اى على بن الحسین)، به سفارشات من عمل کن و شیعیان مرا نیز دستور ده تا عمل کنند و نیز تو را به صبر و پایدارى (در انجام وظایف و تکالیف) و انتظار فرج توصیه مىکنم. زیرا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «بهترین کارهاى امت من، انتظار فرج است.»
شیعیان ما (از دوری امام خود) همواره در غم و اندوه خواهند بود تا فرزندم ظهور کند؛ همان کسى که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بشارت آمدنش را داده است. (او) زمین را از عدل و داد پر مىکند؛ همان گونه که از ظلم و ستم پر شده باشد.
پس (بار دیگر) اى شیخ و‌ای بزرگ! صبر و استقامت پیشه کن و شیعیان مرا به صبر و استقامت فرمان بده. [چرا که] «به راستى زمین از برای خداست و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد به ارث مىدهد و عاقبت از آن پرهیزکاران است[3].»
درود، رحمت و برکات خدا بر تو و همه شیعیان ما باد. خداوند ما را بس است که بهترین وکیل، مولى و یاور است.”
به راستی راه رشد و تکامل و رسیدن به خدا در هر دو جنبه فردی و اجتماعی، راهی عجیب و ناشناخته نیست. اما آنچه مسلم است، نسخه پزشکی ماهر، هنگامی بیمار را بهبود می‌بخشد که بیمار اهتمام جدی در عمل مداوم و صحیح به مفاد نسخه داشته باشد.
(برگرفته از مقدمه ترجمه فارسی کتاب “فضایل الشیعه”، تالیف: “شیخ صدوق” (با اندکی تصرف و اضافات)[4].
پاورقی ها:
[1] على بن الحسین بن بابویه قمى پدر بزرگوار شیخ صدوق است. در کتاب روضات الجنات در وصف او آمده است: “على از فقهاى بزرگ، اصحاب جلیل القدر، پاکزادگان راه یافته، پویندگان راه خاندان نبوت و عصمت (علیهم السلام)، پشتیبان دین در برابر حملات ملحدان و از ارکان و اساطین شیعه به شمار مىرفت
[2] (سوره نساء، آیه 114)
[3] (سوره اعراف، آیه 128)
[4] مقدمه و ترجمه فارسی کتاب مذکور توسط “آقای امیر توحیدی” نگاشته و ترجمه شده است