باسمه تعالی

مدتی بود که آثار بارداری را در همسر خود مشاهده می‌کرد. از این رو در مورد جنسیت فرزند خود کنجکاو بود.

خودش امید داشت فرزندش پسر باشد و همسرش بعد از نه ماه بارداری، پسری سالم به دنیا آورد. از این رو کاغذ و قلم را برداشت تا نامه‌ای به امام هادی (علیه السلام) بنویسد:

به نام خدا

از یحیی بن زکریا به ابوالحسن علی بن محمد الهادی

سلام علیکم

اگر می‌شود دعا کنید خداوند به ما پسری عطا کند.

امام هادی (علیه السلام) در پاسخ نامه یحیی بن زکریا نوشت: “چه بسا دختری که بهتر از پسر باشد.”

بعد از مدتی همسر یحیی زایمان کرد و دختری به دنیا آورد[1].

امام با این پاسخ به یحیی فهماند مهم جنسیت فرزند نیست؛ که این امر دست خداست و تقدیری که او رقم زده‌است. چون خودش در قرآنش فرموده که “خدا می‌داند هر حامله‌ای چه بار دارد[2]. لذا در دعایی که در قرآن در رابطه با طلب فرزند از خداوند به ما تعلیم شده‌است، جنسیت مطرح نیست؛ بلکه درخواست فرزند طیب و پاک مطرح است[3]. بنابراین فرزند دختر یا پسر، مسأله آن است که خدا چه بخواهد نه خواسته‌های ما.

پاورقی ها:

[1] کشف الغمة، جلد 2، صفحه 385 ـ الخرائج و الجرائح، جلد 1، صفحه 398

[2]  (سوره رعد، آیه 8)

[3] (سوره آل عمران، آیه 38)