روز: بهمن ۱۰, ۱۳۹۷

سکوت، دشت را فرا گرفته است. دخترک به یک نقطه خیره نگاه می‌کند و شوری عجیب در دلش افتاده‌است. دیگر تشنگی از خاطرش رفته‌است و

سقایی و تهیه آب در جنگ‌ها و شرایط حساس و سخت، نشان از دلاوری و رشادت داشت، چرا که معمولا دسترسی به آب در منطقه

قهرمانی‌های حضرت ابوالفضل (علیه السلام) در گذشته و حال، همواره مورد گفتگوی مردم بوده است. براستی یک تنِ سنگین از غم و اندوه، چگونه می

عصر تاسوعا، شمر به جهت خویشاوندی امان نامه­ای برای عباس بن علی (علیهما السلام) و سه برادر او آورد که با پاسخ قاطع حضرت عباس

در زمان علامه بحرالعلوم[note]1- سید محمدمهدی بحرالعلوم (۱۱۵۵ ق. کربلا – ۱۲۱۲ ق. نجف) که با عناوینی چون سید بحرالعلوم، علامه بحرالعلوم شناخته می‌شود یکی

عباس (علیه السلام) مشک را چون عزیزترین کودک جهان در آغوش گرفته و بند قنداقه اش را به دور گردن انداخته، با دست چپ، سپر

“فردا پرچم را به دست کسی می‌دهم که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند؛ کسی که

آن هنگام که ابوالفضل العباس (علیه السلام) چونان تیری به سوی میدان می‌تاخت، مشک می‌برد و شمشیر و پرچم. حسین (علیه السلام) نزدیک به خیمه

بلندترین درجات جود و سخاوت، ایثار است. ایثار از شعارها و پرچم‌های رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود؛ تا جایی که

گاهى یک زندگى یک روزه یا چند روزه یک نفر که ممکن است شرح آن بیش از چند صفحه نباشد، آنچنان درخشان است که امکان

آدمی چون در راه دفاع از رسالت، در شعاع شخصیت و رفتار پیشوایش قرار گرفت و در او آمیخت و از او دفاع کرد و

وقتی عباس تنهایی امام حسین (علیه السلام) را دید، نزد برادرش رفت و عرض کرد: “برادر جان اجازه میدان می دهی؟” در این هنگام امام

کاروان به سوی شام در حرکت بود. راه دراز کربلا تا شام پیموده شد و وقتی کاروانیان به شام رسیدند، سپاهیان وسایل غارت شده از

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: عموی ما عباس بن علی بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت. (اعیان الشیعه، جلد7، صفحه 430) هر که واقعه کربلا

“سلام الله و سلام ملائکته المقرّبین و انبیائه المرسلین و عباده الصّالحین و جمیع الشّهداء و الصّدّیقین و الزّاکیات الطّیبات فیما تغتذی و تروح علیک

نام عباس (علیه السلام) با دلاوری، پهلوانی و شجاعت گره خورده است. از صحنه‌های دلاوری عباس (علیه السلام)  می‌توان به نمونه‌ی زیر اشاره نمود. در