«جانشین پاکان»
“هر کس بمیرد در حالى که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.”[note]1- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم): “من مات و لم یعرف إمام زمانه مات میتة جاهلیة”؛ این حدیث به
“هر کس بمیرد در حالى که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.”[note]1- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم): “من مات و لم یعرف إمام زمانه مات میتة جاهلیة”؛ این حدیث به
“بدترین افراد، بنده‌ای است که دو رو و دو زبان باشد …”[note]1ـ قال الإمام حسن بن علی العسکری(علیه السلام): “بئس العبد، عبد یکون ذا وجهین و ذا لسانین …” (تحف العقول، صفحه 486)[/note] (امام حسن عسکری (علیه السلام)) نفاق یا
«ای روح الله! آمده ام که ملکه، فرزند وصی تو شمعون را برای این فرزندم خواستگاری نمایم»[note]1- کلام رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به حضرت عیسی(علیه السلام)[/note]… بشر بن سلیمان از دوست داران امام هادی (علیه
حتما تا کنون برای شما هم اتفاق افتاده است که با جملات و عبارتی مواجه شوید که معانی متعددی از آن فهمیده می‌شود. تصور کنید پدر شما از شما خواسته است که کاری برای او انجام دهید و درضمن به
امام حسن عسکری (علیه السلام) می‌فرمایند: “برترین مردم در نزد خدا، کسی است که نسبت به حقوق برادرانش آشناتر و در ادای آن حقوق کوشاتر باشد و کسی که در دنیا برای برادرانش فروتنی کند، او پیش خدا از صدیقین
همه ما کمابیش در زندگی روزمره ی مان با افرادی مواجه شده ایم که خود را منتسب به اهل بیت (علیهم السلام) و از شیعیان امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌دانند. حقیقت آنست که میدان برای ادعا وسیع است، اما به راستی
ابو هاشم جعفری از اصحاب امام حسن عسکری (علیه السلام) می گوید: از آن حضرت شنیدم که فرمودند: “از گناهانی که آمرزیده نمی شود، سخن آن شخصی است که (گناهی از گناهان خویش را در مقابل سایر خطاهایش کوچک می
روزی امام حسن عسگری (علیه السلام) شخصی را نزد بختیشوع، یکی از پزشکان بزرگ آن روزگار فرستاد و از او خواست تا یکی از شاگردان خود را نزد حضرت بفرستد. در آن روزگار امام حسن عسگری (علیه السلام) تحت نظر
گروه بر حقی را در نظر بگیرید که علیرغم حقانیتشان از سوی حکومت و سایر گروههای مختلف اجتماعی و عقیدتی تحت فشار هستند. حکومت گاه آشکار و گاه پنهان به قتل و غارت آنان دست مییازد و تقریباً هیچ ده
نقل شده است که امام حسن عسکری (علیه السلام) در نامه‌ای گهربار برای ابن بابویه[note]1-علی بن بابویه قمی، پدر شیخ صدوق.[/note] رحمة الله علیه که از فقهای مشهور زمان خویش بوده است، چنین فرموده‌اند: “امّا بعد، تو را ای پیر
امام حسن عسکری (علیه السلام) در سال 232 هجری در مدینه چشم به جهان گشودند. ایشان مانند دیگر ائمه (علیهم السلام) تحت ظلم و جور حکام وقت قرار داشته و سخت‌ترین روزها را زیر نظر چند تن از خلفای غاصب
امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمودند: شدیدتر از یتیمی یتیمی که از پدرش جدا شده، یتیمی یتیمی است که از امام خویش جدا گشته است و به او دسترسی ندارد و حکم او را در زمینه شرایع دینی‌اش که مورد
امام هادی (علیه السلام) فرمودند: “بی نیازی و ثروت آن است که آرزویت کم باشد و به آنچه برایت کافی است راضی باشی.”[note] 1- “الغِنی قِلَّةُ تَمَنّیکَ وَ الرِّضا بِما یَکفِیک” (الدرة الباهرة، ص 42؛ بحارالانوار، ج75، ص 368)[/note] در مسابقه
حسد، یکی از صفات ناپسند و ریشه بسیاری از دشمنی‌ها، جبهه گیری‌ها و غیبت‌هاست. حسد در حقيقت آرزوی زوال نعمت از ديگران است. در مقابل حسد، غبطه قرار دارد. غبطه آنست که انسان آرزو کند که نعمتی همانند دیگران یا
ابوهاشم جعفری، یکی از شاگردان و اصحاب برجسته امام رضا، امام جواد و امام هادی (علیهم السلام) بود. روزی امام هادی (علیه السلام) او را دید و قاطعانه به او فرمود: “چرا تو را می بینم که در نزد عبدالرحمن
در تاریخ نقل شده است که بُريحه عباسى كه از طرف متوكّل، مسئوليّت امامت نماز جمعه شهر مدينه و مكّه را بر عهده داشت و جيره‌خوار او بود، براى متوكل نوشت: “اگر به مكه و مدينه احتياج داری (و مردم
خود را از گزند کسی که خویشتن را ناچیز و خوار می‌یابد [و در باطن نسبت به خود احساس حقارت و پستی دارد]، در امان ندان![note]1- قال الإمام الهادی (علیه السلام): “من هانت علیه نفسه فلا تأمن شره” (تحف العقول،
موسی مبرقع (برادر امام هادی (علیه السلام) گوید: در دیوان عمومى به یحیى بن اکثم برخوردم. یحیی از من مسائلى پرسید و من نزد برادرم على بن محمد الهادی (علیه السلام) رسیدم و میان من و ایشان گفت و شنودهایى
در بدن متوکل، خلیفه عباسی جوشی چرکین ظاهر شد که نزدیک بود از آزار آن جان به جان آفرین تسلیم کند. هیچ جراحى نمی‌توانست آن را جراحی کند و ماده آلوده را از آن بیرون آورد. مادر متوکل نذر کرد
عمر سپری می شود، مرگ فرا می رسد، زندگی دنیا پایان می پذیرد، روح که معیار شخصیت انسان است، به سرای جاودان منتقل می شود و حیات در عالم آخرت آغاز می گردد. مرگ از جمله آیات حکیمانه خداوند در