“توشه راه”
“توشه راه” ابراهيم ادهم روايت كرده كه: “من با قافله در صحرا مى رفتم. كارى پيش آمد و از قافله جدا گشتم. پس ناگهان با كودكى كه در حال راه رفتن بود، برخورد كردم. گفتم: سبحان الله! صحرايى بى آب
“توشه راه” ابراهيم ادهم روايت كرده كه: “من با قافله در صحرا مى رفتم. كارى پيش آمد و از قافله جدا گشتم. پس ناگهان با كودكى كه در حال راه رفتن بود، برخورد كردم. گفتم: سبحان الله! صحرايى بى آب
«صفحاتی از دفتر شام» شام از آن روز که به تصرف مسلمانان درآمد، فرمانروایانی چون خالد بن ولید و معاویه فرزند ابوسفیان را به خود دید. مردم این سرزمین نه همنشینی با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
«روح عمل» هر عملی که انسان انجام می‌دهد، دارای خصوصیات و شاخص هایی است که بر اساس آن ها، جایگاه و ارزش عمل تعیین می‌گردد. در این بین یک شاخص وجود دارد که به خاطر اهمیت بسیارش، به آن “روح
“الگوی محبان” “خداوندا! مرا تا هنگامی عمر عطا نما که عمرم در فرمانبرداری تو بکار رود …”[1] حیات بابرکت امام زین العابدین (علیه السلام)با اموری چون یاری رسانی به مستمندان، ایجاد مجموعه‌های نفیس دعایی و عبادت‌های مداوم آن حضرت، جلوه‌های
« صدقه پنهانی » قرآن کریم بارها درباره بخشش به مستمندان، تأکید کرده و به مسلمانان تعلیم داده است که این بخشش باید به خاطر خدا باشد. لذا نباید بر گیرنده صدقه منتی نهاده شود که منت نهادن و یا
“مرگ یا زندگی” چه بسا برای بسیاری از ما پیش آمده باشد … بعضی وقتها شرایط آنچنان برای برخی سخت می شود که دیگر زندگی پیش چشمشان تیره و تار می گردد. در این گونه موارد عکس العمل بسیاری از
«سرگذشت صحیفه سجادیه » متوكل بن هارون که از یاران امام باقر و امام صادق(علیهما السلام) است، نقل مي كند در ديداري كه هنگام بازگشت از سفر حج با يحيي بن زيد (نوه امام سجاد(علیه السلام)) داشتم، او را از
« فرزند منا » “ای فرزند عزیزم! بدان این عمر توست که با گذشت ساعت ها از دست میرود، نه چیزی دیگر و نیز توجه داشته باش که تو به نعمتی نمیرسی مگر با جدایی از نعمتی دیگر، پس بپرهیز
« وصیت پدر » موضع‌گیری‌های قاطع و پر صلابت امام سجاد (علیه السلام) در برابر هشام بن عبدالملک (دهمین خلیفه اموی) و عظمت روز افزون امام (علیه السلام) در میان مردم، به ویژه در میان مردم حجاز موجب شد که
« در عفو لذتی است که در انتقام نیست … » شخصی از خویشاوندان امام سجاد (علیه السلام) نزد ایشان آمد و آن حضرت را مخاطب قرار داد و به ایشان دشنام داد؛ ولی امام سجاد (علیه السلام) پاسخ او
« در قلب مردم … » امام چهارم، ملقب به سید العابدین، سید المتقین، امین، سجاد و … بودند و جز این چند لقب (که به عنوان نمونه ذکر شد)، القاب دیگری نیز به ایشان داده‌اند. از این القاب، سجاد
«مبارزه با فقر» امام سجاد (علیه السلام) “مشکل اقتصادی” مردم را مصیبتی بزرگ می‌دانست. مشکل اقتصادی یعنی این که انسان ببیند فقر در کشور اسلامی به گونه‌ای گسترش یافته است که بر طرف کردن آن، به آسانی امکان‌پذیر نیست. به
«كمك به افتادگان» بعد از 21 سال حکومت استبدادی، عبدالملک بن مروان در سال 86 هجری قمری از دنیا رفت و بعد از وی پسرش ولید جانشین او شد. ولید برای آنکه از نارضایتی‌های مردم بکاهد، بر آن شد که
با مطالعه تاریخ در می‌یابیم که حالات معنوی ائمه هدی (علیهم السلام) و شدت اهتمام ایشان به عبادت و تضرّع به درگاه خدا، آنچنان مخلصانه بوده که دوست و دشمن را به تعجب وا می‌داشته است. به عنوان نمونه در
“مشکل‌گشایی” امامان معصوم (علیهم السلام) همواره در زندگی خود تسلیم و مطيع اوامر و خواسته‌های الهی بوده‌اند. آنان اگرچه از جانب خداوند دارای قدرت‌های مافوق بشری بودند، با اين وجود در کليه امور زندگی از اين موهبت خدادادی استفاده نمی‌کردند؛
«سیره متواضعان» همه انسان ها از نزدیکی و علاقه دیگران نسبت به خود احساس شادمانی و رضایتمندی دارند. یکی از زیباترین رفتارهایی که افراد را به ما نزدیک میکند و در تعالیم پیشوایان دین بسیار مورد سفارش قرار گرفته است،
« عزت به شرط ذلت! » تعادل بین حالات درونی و حرکات بیرونی انسان، موضوعی است که سبب می‌شود آدمی بتواند ویژگی‌های مثبت خود را در مقابل رویدادهای خوب و بد حفظ کند. این تعادل به معنی آن است که
«با دوستان محبت، با دشمنان مروت» چگونگی مواجهه با دوستان و شیوه رویارویی با دشمنان، یکی از مهمترین عرصه‌های سنجش اخلاقی هر فرد است. چرا که همان مقدار که محبت ممکن است آدمی را از مسیر حق به بیراهه بکشاند،
«زبان، شمشیر دو دم» دوره امامت امام سجاد (علیه السلام) هم زمان است با فجایعی که بنی امیه و بنی مروان به نام اسلام رقم زدند. در زمانی که یزید‌ها خود را خلیفه پس از رسول خدا(صلی الله علیه و
«مکارم خوبان» امام سجاد (علیه السلام) مىفرمود: راه شناخت مسلمان دیندار به چند چیز است: به سخن بیهوده نگفتنش، به جدال نکردنش، به صبر و شکیبائیش و به خوش خلقیش[1]. امام زین العابدین (علیه السلام) در کلیه صفات بارز انسانیت