باسمه تعالی
در بسیاری از احادیث نقل شده که امام جواد (عليه السلام) از آن‌چه در درون جان مردم می‌گذشته و یا رویدادهایی که در آینده برای آنها پیش می‌آمده، آگاه بوده و به آنها خبر می‌داده است. همچنين مأمون (داناترین خلفای عبّاسی نسبت به علوم عصر خویش)، در برابر مقام علمی امام جواد (علیه السلام) در جلسات متعددي که با حضور علماي گوناگون برگزار مي‌نمود، مجبور به تسلیم می‌شد.
مفهوم اين احادیث، اين نیست که امامان (علیهم السلام) به‌خودی‌خود، غیب می‌دانستند؛ بلکه نشان‌گر آن است که بر خلاف سایر مردم (كه معمولا از راه حواس و يا تجربه به علم و دانش مي‌رسند)، ائمه (عليهم السلام) از راه الهام یا از طريق پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) با خدای سبحان مرتبط بوده اند[1]و بدين وسيله، از منبع علم و معرفت سیراب می‌شدند. ایمان به قدرت خدا و توان او برای انجام دادن هر کاری، موجب می‌گردد که فرد، در صورتی که خداوند اراده کرده باشد، توان انجام هر کار امکان‌پذیری را داشته باشد.
در اين راستا نقل شده كه والی مکّه و مدینه، مردی از مخالفان اهل بیت (علیهم السلام) به نام “ابن فرج الرُخَجی” بود. او روزی در حالي كه کنار رود دجله همراه با امام جواد (عليه السلام) ایستاده بود، به آن حضرت گفت: “پیروان تو ادعا می‌کنند که تو می‌دانی در دجله چقدر آب است و وزن آن را نیز می‌دانی!”
امام (عليه السلام) فرمود: “آیا خداوند می‌تواند این علم را به پشّه‌ای از مخلوقاتش عطا کند یا نه؟”
فرج گفت: “آری می تواند.”
امام (عليه السلام) فرمود :”من از یک پشّه و از بیشتر مخلوقات خداوند، در پیشگاه الهی عزیزترم[2].”
آری! شک در قدرت خدا به مراتب از شک در روشنی و نور خورشید، سُست‌تر و بی‌پایه‌تر است. البته درباره فردی که مدّعی این مقام بزرگ است، شک جا دارد و انسان، تنها پس از تحقیق و جستجو از صحت این ادعا، می‌تواند آن را بپذیرد. ولی در مورد خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، آن هم پس از مطالعه احادیث متواتری که از رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) در بارۀ آنها نقل شده و آنان، رهبران و پیشوایان مردم معرفی شده‌اند، دیگر جای شکّ و تردید وجود ندارد.
بدین ترتیب، راویان احادیث از ائمه (علیهم السلام) امور شگفت‌آوری را نقل‌می کنند. براستی چه جای تعجب است که هرگاه خداوند بخواهد، بتواند علم و معرفت و قدرت خویش را در انسانی که قلبش را آزموده و او را پاک ساخته است، به ودیعه بگذارد؟
(برگرفته از كتاب “هدايتگران نور؛ زندگاني جواد الائمه امام محمد تقي (عليه السلام)[3]” ،تاليف: “آيت الله محمد تقي مدرسي”)
پاورقی‌ها:
[1] (إعلام الوری، صفحه 270)
[2] (اثبات الوصیه، صفحه 227 و 228)
[3] متن فوق از ترجمه فارسی کتاب مذکور که توسط آقای محمد صادق شریعت صورت گرفته، استخراج گردیده است