«نوع دوستی»
نوع دوستی که از تمایلات عالی انسانی است، باید در سایه پرورش و حمایت‌های تربیتی تقویت شود تا به فعلیّت برسد. اگر روزی فرا رسد که تمام مردم روی زمین واجد اصول مشخصی باشند با تمام اختلافاتی که از نظر عقیده، نژاد، زبان، و دیگر جهات با یکدیگر دارند همه با هم در سلامت زیست خواهند نمود و از آسایش و رفاه بهره‌مند خواهندشد.
حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) در روایتی می‌فرمایند: “مردم تمام کره زمین در رحمت و آسایش هستند و خوب زندگی می‌کنند؛ مادامی که دارای سه صفت باشند: اول آنکه یکدیگر را دوست بدارند و نسبت به هم علاقه انسانی داشته باشند. دوم آنکه در امانت‌های مالی یکدیگر خیانت ننمایند، سوم آنکه اعمالشان بر وفق حق و عدل باشد[1].”همان‌طور که ديده می‌شود اولین صفتی که امام موسی کاظم (علیه السلام) در این حدیث مایه رحمت و سعادت انسانها شناخته و از آن نام برده است، نوع‌دوستی و ابراز محبت مردم نسبت به یکدیگر است. اگر افراد یک جامعه در شادی هم شاد شوند و در غم هم متأثر گردند، از این ابراز مسرت و اظهار همدردی، پیوستگی و علاقه چشمگیری در آن جامعه به وجودمی‌آید و همه مردم از آن همبستگی بهره‌مند می‌گردند.
نمونه بارز و الگوی عملی این مطلب وجود نبی اکرم (صلّی الله عليه و آله و سلّم) است. خداوند در قرآن شریف وقتی از صفات حمیده و سجایای انسانی رسول گرامی (صلّی الله عليه و آله و سلّم) نام می‌برد، اول از علاقه شدید آن حضرت به مردم سخن می‌گوید و خطاب به مردم می‌فرماید که مصائب و آلام، رنجها و سختی‌های شما بر پیامبر گرامی بسیار سنگین و جانکاه است و از شداید و گرفتاری‌های شما سخت رنج می‌برد و متأثر می‌گردد[2]. “
چه نیکوست که سفارش موسی بن جعفر را با تاسی به الگوی نبوی در خود پرورش داده و و نوع‌دوستی را که از جمله اوصاف پیشوایان اسلام است در زندگی خویش پیاده سازیم.
برگرفته از کتاب “شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق جلد اول”، نوشته:” محمد تقی فلسفی” (با کمی تعییرات و اضافات)
پاورقی‌ها:
[1] (مجموعه ورام، جلد 1، صفحه 12)
[2] (سوره توبه، آیه 128)