از اهالی خراسان بود. راهی طولانی را پیموده بود و رنج فراوانی کشیده بود تا به مقصد برسد؛ چرا که با پای پیاده آمده بود. كفش هايش از بين رفته و پايش ترك خورده و پاشنه آن شكاف زيادى برداشته بود. وقتی وارد مدینه شد، مستقیم به خدمت امام باقر (عليه السلام) شرفیاب شد.
وقتی حضرت را دید، خدا را شکر کرد که بالاخره به مقصود خویش رسید. امام باقر (علیه السلام) تا پای مجروح او را دید، فرمود: این چیست؟
مرد گفت: ای پسر رسول خدا براثر طی نمودن مسافت بسيار است. به خدا سوگند، مرا از دیار خویش، جز دوستى شما اهل بيت، بدين جا نياورد.
امام باقر (علیه السلام) در جواب مرد خراسانی فرمود: “مژده باد بر تو كه به خدا سوگند، با ما محشور مىشوى.”
آن مرد با تعجب گفت: اى پسر رسول خدا، با شما؟
حضرت فرمود: “آرى ! هيچ بنده اى ما (اهل بیت) را دوست نمى دارد، جز آن كه خداوند، او را با ما محشور خواهد كرد. مگر دين، چيزى جز دوستى است؟ خداوند عزوجل مى فرمايد: «بگو: اگر خدا را دوست مىداريد، از من (پیامیر) پيروى كنيد! تا خدا (نيز) شما را دوست بدارد[1].
آری درباره اين كه انسان هرچه را بخواهد و هرچه را دوست داشته باشد در قیامت هم با او مأنوس می شود، در روایات ما زياد تأكيد شده است. مثلا در روایات آمده که اگر انسان سنگى را دوست داشته باشد، با همان سنگ در قیامت محشور مىشود[2] با توجه به این سخنان، معلوم می شود انسان خودش وجود و سرانجام خویش را مىسازد و انتخاب مىكند؛ يعنى انسان مانند اشياء طبيعى نيست. آنچه در طبيعت است، همان چيزى است كه خلق شده و اختیاری از خود ندارد؛ جز انسان كه همان چيزى است كه بخواهد باشد. لذا انسان هرچه را دوست داشته باشد و به نحوی این دوست داشتن و محبت در وجود او رخنه نماید و عملکرد او را تحت تأثیر خود قرار دهد، به فرموده امام (علیه السلام) در قیامت با همان محشور می شود.
(برگرفته از کتاب ” فلسفه اخلاق “، تالیف: “استاد شهید مرتضی مطهری” (همراه با تلخیص و اضافات)
برچسب خورده: اشياء طبيعى–امام محمد بن علی الباقر–اهل بيت پیادهت عجب دوست سخنان امام باقرع–سوگند_شرفیاب –عملکردقیامت–قیمت محبت–محبّت–محشورمقصد–مناسبت نامه
پاورقی ها:
[1] (سوره آل عمران، آیه 31)دعائم الاسلام، جلد1، صفحه71
[2] (امالی صدوق، صفحه 130)