باسمه تعالی

در زندگی ما بارها پيش آمده‌است و پيش خواهد آمد که در اثر تگناهای اقتصادی، مشکلات زندگی روزمره و حوادث طبيعی مثل سيل، طوفان و زلزله، افرادی نيازمند کمک ما باشند. در آموزه‌های اهل بيت (عليهم السلام)، تأکيدها و سفارش‌های متعدد و محکمی در خصوص رفع نيازمندی مردم وجود دارد. اهميت اين موضوع تا آنجاست که امام حسين (عليه السلام)، حاجات و نيازمندی‌های مردم را صراحتاً نعمت خداوند بر بنده برمی‌شمرند:

“بدانید که نیازمندی­‌های مردم به شما، از نعمت‌های الهی بر شماست[1]…”

مطابق فرمايش امام حسين (عليه السلام)، رجوع مردم به ما جهت رفع نيازهایشان، نوعی نعمت الهی است و اساساً خداوند بخشی از نعمت‌های خود را از اين طريق در اختيار بندگان خود قرار می‌دهد. کسی چه می‌داند؟ ممکن است چرخ روزگار و گردش ايام، ما را دچار مشکلات و حوادث مشابه و به دنبال آن نيازمندی به کمک دیگران کند. اهميت اهتمام به حاجات مردم تا جایی است که طبق روايات، کسی که در صدد رفع حاجت برادر دينی خود باشد، خود خداوند در صدد رفع حاجت او برمی‌آيد[2].

امام حسين (عليه السلام) در ادامۀ فرمايش خود، توجه ما را به نکتۀ مهمی جلب می‌فرمايند:

“…پس، از این نعمت‌ها خسته نشوید که ]اگر چنين شد و خسته شديد، این نعمت‌ها[ به سوی دیگران سوق می‌یابند[3].”

پاورقی‌ها:

[1] (أعلام الدين، صفحه 298)

[2] (وسائل الشيعة، جلد 16، صفحه 367)

[3] (اعلام الدين، صفحه 298)