کسى که با تعلیمات اسلامى آشناست و سوابق على (علیه السلام)را مىداند که چگونه در دامان مقدس پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پرورش یافته است؛ تعجب نمی‌کند که سیره و روشامیر المؤمنین(علیه السلام)این گونه بوده که درباره عدالت حساسیت خاصى داشته و اهمیت و ارزش فراوانى براى آن قائل بوده است.
آری مگر خداوند در قرآن کریم نمى فرماید:”ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند …”[1]
در این آیه کریمه برقرارى عدالت به عنوان هدف بعثت همه انبیاء معرفى شده است. مقام و قداست عدالت تا آنجا بالا رفته که پیامبران الهى به خاطر آن مبعوث شده‌اند. حال چگونه ممکن است کسى مانند على (علیه السلام)که شرح دهنده و مفسر قرآن و توضیح دهنده اصول و فروع اسلام است، درباره این مسأله سکوت کند و یا در درجه کمترى از اهمیت آن را قرار دهد؟
به عنوان نمونه، بنابر نقل مورخان، در زمان خلافت امیر المؤمنین علی (علیه السلام)در کوفه، زره آن حضرت گم شد. پس از چندى در نزد یک مرد مسیحى آن زره پیدا شد. امیر المؤمنین (علیه السلام)او را به محضر قاضى برد و اقامه دعوى کرد که: این زره از آن من است، نه آن را فروختهام و نه به کسى بخشیدهام و اکنون آن را در نزد این مرد یافتهام. قاضى به مسیحى گفت: خلیفه مسلمین ادعاى خود را اظهار کرد.حال تو چه دفاعی از خود داری و چه مىگویى؟
مرد مسیحی گفت: این زره مال خود من است؛ اما در عین حال گفته مقام خلافت را تکذیب نمىکنم؛ چرا که ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد.
قاضى رو کرد به امیر المؤمنین (علیه السلام)و گفت: شما مدعى این زره هستى و این شخص منکر ادعای شماست. لذا بر شماست که شاهدی بر مدعاى خود بیاوری.
على (علیه السلام)خندید و فرمود: قاضى راست مىگوید، اکنون مىبایست که من شاهد بیاورم، ولى من شاهد ندارم.
قاضى روى این اصل که مدعى شاهد ندارد، به نفع مسیحى حکم کرد و او هم زره را برداشت و روان شد.
ولى مرد مسیحى که خود بهتر مىدانست زره مال کیست، پس از آنکه چند قدمی پیمود، وجدانش به درد آمد و برگشت و گفت: این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهاى بشر عادى نیست، از نوع حکومت انبیاست و اقرار کرد که زره برای امیر المؤمنین علی (علیه السلام)است.
طولى نکشید او را دیدند مسلمان شده و با شوق و ایمان از زمره یاران امیر المؤمنین (علیه السلام)در جنگ نهروان در رکاب آن حضرت می‌جنگد.
آری، آنان که در تعلیمات خود توجهى به این مسائل ندارند و یا خیال مىکنند مسائلی چون عدالت در حاشیه است و تنها مسائلى از قبیل نماز و روزهدر متن دین است، لازم است در افکار و عقاید خود تجدید نظر نمایند و به این گونه داستان‌ها در سیره امیرالمؤمنین (علیه السلام)توجه بیشتری نمایند:
(برگرفته از کتاب “مجموعه آثار استاد شهید مرتضی مطهری”، مجلدات 16 و 18)
برچسب خورده:امیر المومنین امام علی_بعثت پیغمبر اکرم_حکومت انبیاست_شمیم عدالت در عمل_عدالت قرآن کریم_قوانین عادلانه مقدس
پاورقی:
[1] (سوره حدید، آیه 25)