سقايی و تهيه آب در جنگ‌ها و شرايط حساس و سخت، نشان از دلاوری و رشادت داشت، چرا که معمولا دسترسی به آب در منطقه جنگی به عنوان یک عامل راهبردی دشوار می‌نمود. در شب جنگ بدر، پيامبر اکرم (صلّی الله عليه و آله و سلّم) از اصحاب پرسيد: “کیست امشب برود برای ما آب بیاورد؟” اصحاب سکوت کردند. امیرالمؤمنین (علیه السلام) مشکی برداشت و برای تهيه آب بیرون رفت. به چاه آب تاريک و عميقی رسید و خود وارد چاه شد و مشک را پر کرد و بیرون آمد.[note]1- تاريخ مدينه دمشق جلد 42، صفحه 337 ، کنزالعمال جلد10، صفحه 421، عمدة الطالب صقحه 360، الفصول الفخریه صفحه 203.[/note]
در جنگ صفين هنگامی که معاويه با افراد سواره و پياده آب را بر روی اميرالمؤمنين (عليه السلام) و سپاه ايشان بست، اميرالمؤمنين (عليه السلام) مالک اشتر که فرمانده سپاه بود را برای تهيه آب گسيل داشت. مالک اشتر دلاورانه با ايشان جنگيد تا اینکه آنان را از اطراف نهر فرات دور کرد و آب به دست یاران اميرالمؤمنين (علیه السلام) افتاد.[note]2- شرح نهج البلاغة، ج 1، صفحه 23؛ ينابيع المودّة، ج 1، صفحه 450؛ بحار الأنوار، ج 41، صفحه 145.[/note]
در روز هفتم محرم، عبیداللّه بن زیاد ضمن نامهای به عمر بن سعد (فرمانده سپاه رویاروی امام حسین (علیه السلام)) از او خواست بین امام حسین (عليه السلام) و یارانش و آب فرات فاصله ایجاد كرده و اجازه نوشیدن آب به آنها ندهد. عمر بن سعد نیز عَمرو بن حجاج را با 500 سوار در كنار فرات مستقر كرد و مانع دسترسی امام حسین (عليه السلام) و یارانش به آب شدند. بدين ترتيب از روز هفتم آب بر اهل بيت و سپاه سید الشهدا (عليه السلام) بسته شد و کم‌کم ذخيره آب لشکر امام حسين (عليه السلام) تمام می‌شد. در اين شرايط حضرت عباس (عليه السلام) چند بار به نهر فرات حمله‌ور شد و مقداری آب برای سپاه و اهل بيت امام حسين (عليه السلام) تهيه نمود و از اين رو بود که با رشادت و دلاوری که از پدر خويش به ارث برده بود، منصب سقایت آن واقعه عظيم تاريخی را به نام خود ثبت نمود.
اما اوج ايثار و رشادت عباس بن علی (عليهما السلام) را می‌توان در لحظات راهی شدن او به ميدان نبرد مشاهده نمود که خواست قبل از مبارزه آخر با دشمن، باری ديگر برای تشنگان خیمه‌ها آب بياورد. عباس (عليه السلام) مشک خود را برداشت و وارد فرات شد. اما بر طبق برخی از نقل‌ها حضرت عباس (عليه السلام) کفی از آب برداشت و خواست بنوشد، اما ياد تشنگی برادرش امام حسین (عليه السلام) افتاد و آب را روی آب ریخت و از نوشيدن آب منصرف شد. [note]3- نفس المهموم (ترجمه ابوالحسن شعرانی)، صفحه 146.[/note]سپس مشک را پر از آب کرد و با لبان تشنه از فرات خارج شد. آن‌گاه به خود چنین خطاب کرد:
یا نفس من بعد الحسین هوني! و بعده لا کنت ان تکوني!
هذا الحسین وارد المنون و تشربین بارد المعین تالله ما هذا فعال دیني! [note]4- بحار الأنوار، جلد 45، صفحه 41.[/note]
ای نفس ! پس از حسین خوار باش و بعد از او شایسته نیست که زنده باشی. این حسین است که وارد مهلکه مرگ شده و تو می خواهی آب خنک بنوشی؟ به خدا قسم این کار رويه دین من نیست …
سلام خداوند بر ساقی تشنه لب، عباس فرزند اميرالمؤمنين (عليهم السلام) …
سایت رشد فرا رسیدن
تاسوعای حسینی،
سالروز بزرگداشت مقام
حضرت ابی‌الفضل العباس (علیه السلام)
را به عموم ارادتمندان آن حضرت، تسلیت می گوید.
پاورقی‌ها: