پيشواى دهم، حضرت امام هادى (عليه السلام) مىفرمايد: « هنگامى كه محمد (صلى الله عليه و آله) ترك تجارت شام گفت و آنچه خدا از آن راه به وى بخشيده بود به مستمندان بخشيد، هر روز به كوه حرا میرفت و از فراز آن به آثار رحمت پروردگار مىنگريست، و شگفتى هاى رحمت و بدايع حكمت الهى را مورد مطالعه قرار مىداد.
به اطراف آسمانها نظر میدوخت، و كرانه هاى زمين، درياها، دره ها، دشتها و بيابانها را از نظر میگذرانيد، و از مشاهده آن همه آثار قدرت و رحمت الهى، درس عبرت مى آموخت. ازآنچه میديد، به ياد عظمت خداى آفريننده مى افتاد. آنگاه با روشن بينى خاصى به عبادت خداوند اشتغال مى ورزيد. چون به سن چهل سالگى رسيد خداوند نظر به قلب وى نمود، دل او را بهترين و روشن ترين و نرم ترين دلها يافت.
در آن لحظه خداوند فرمان داد درهاى آسمانها گشوده گردد. محمد (صلى الله عليه و آله) از آنجا به آسمانها مى نگريست، سپس خدا به فرشتگان امر كرد فرود آيند، و آنها نيز فرود آمدند، و محمد (صلى الله عليه و آله) آنها را میديد. خداوند رحمت و توجه مخصوص خود را از اعماق آسمانها به سر محمد (صلى الله عليه و آله) و چهره او معطوف داشت.
در آن لحظه محمد (صلى الله عليه و آله) به جبرئيل كه در هاله اى از نور قرار داشت نظر دوخت. جبرئيل به سوى او آمد و بازوى او را گرفت و سخت تكان داد و گفت: اى محمد! بخوان. گفت چه بخوانم؟ «ما اقرا»؟
جبرئيل گفت: « نام خدايت را بخوان كه جهان و جهانيان را آفريد. خدايى كه انسان را از علق آفريد. بخوان كه خدايت بزرگ است. خدايى كه با قلم دانش آموخت و به انسان چيزهايى ياد داد كه نمىدانست.» پيک وحى، رسالت خود را به انجام رسانيد، و به آسمانها بالا رفت. پيامبر (صلى الله عليه و آله) و آله نيز از كوه فرود آمد. از مشاهده عظمت و جلال خداوند و آنچه به وسيله وحى ديده بود كه از شكوه و عظمت ذات حق حكايت مىكرد، بيهوش شد، و دچار تب گرديد. … » [note]1-بحارالانوار،علامه مجلسى، ج 18، ص 205 و ج 17 ص 309 چاپ جديد.[/note]
پيغمبر بدون هيچ گونه تشريفات مادى، به مقام عالى پيغمبرى رسيد. با قدم هايى شمرده و ديدى وسيع و قدرتى خارق العاده به خانه بازگشت.
همين كه وارد خانه شد پرتوى از نور و بويى خوش فضاى خانه را فرا گرفت. خديجه پرسيد اين چه نورى است؟ پيغمبر فرمود: اين نور نبوت است. اى خديجه! بگو لا اله الا الله و محمد رسول الله. سپس پيغمبر ماجراى بعثت را چنان كه اتفاق افتاده بود براى خديجه شرح داد و افزود كه جبرئيل به من گفت: “از اين لحظه تو پيغمبر خدايى”
خديجه كه از سال ها پيش هالهاى از نور نبوت در سيماي درخشان همسر محبوب خود ديده و از كردار و رفتار و گفتار او هزاران راز نهفته و شادى بخش خوانده بود گفت: به خدا دير زمانى است كه من در انتظار چنين روزى به سر بردهام، و اميدوار بودم كه روزى تو رهبر خلق و پيغمبر اين مردم شوى. [note]2-مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 36.[/note]
بدين گونه محمد بن عبدالله (صلى الله عليه و آله) برازنده ترين مردم قريش كه سوابق درخشان او نزد عموم طبقات روشن و از لحاظ ملكات فاضله و سجاياى اخلاقى و خصال روحى شهره شهر بود، بر فراز غار حرا از جانب خداوند يكتا به مقام عالى نبوت و رهبرى خلق برگزيده شد، و خاتم انبياء گرديد.
برگرفته از «تاريخ اسلام»، تالیف علي دواني.
27رجب، سالروز بعثت فرخنده،
حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی،
بر تمامی موحدین جهان مبارک باد.
همچنین، اگر مایل به آگاهی از جزییات و ابعاد بیشتری از این واقعه پرشکوه هستید، سایت رشد شما را دعوت به مطالعه مقاله بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله) می نماید، به منظور مطالعه این مقاله این جا را کلیک کنید.
پاورقی: