ما آدم‌ها بین بعضی حالات و مطلوب‌ها سرگردان هستیم. هنگامی که یک زندگی در حال نوسان، با زوایای ناروشن و توام با عدم قطعیت داریم، همه‌ی سعی‌مان را صرف این می‌کنیم که به یک ثبات و سکونی برسیم ولی آنگاه که پس از تحمل سال‌ها رنج و سختی در زمینه‌ی کار و تحصیل و… به یک برنامه‌ی هفتگی روشن و منظم می‌رسیم، تازه می‌فهمیم که آفتی بزرگتر بر سر راه‌مان واقع شده است، آفتی به نام روزمرگی که کم کم، همه‌ی کارها و حتی عبادات ما از عشق و شعور خالی می‌کند و به همه چیز جامه‌ی عادت می‌پوشاند و البته روشن است که هر جا پای عادت به میان آید، عشق و عقل، هر دو از کالبد عمل رخت برمی‌بندند.
ماه مبارک رمضان هم دقیقا از همین نقطه به زندگی ما وارد می‌شود. عمیق‌ترین عادت ما که مربوط به خوردن و خوابیدن است را دست‌خوش تغییر و تحول می‌کند و از همین انقلاب در عادات است که می‌تواند ما را به سمت تحول در عقاید و نگاه‌ها ببرد و پرده‌های غفلت ما را از موضوعات حقیقی هستی، کنار زند.
هنگامی که پیامبر به معراج رفته‌بود، خداوند از او پرسید: «یا احمد، آیا می‌دانی که میراث روزه چیست؟» و چون پیامبر گفت نه، خداوند فرمود: «میراث روزه (بایسته)، کم‌خوراکی و کم‌گویی است» و سپس فرمود:«سکوت، حکمت را به دنبال می‌آورد و حکمت باعث معرفت و شناخت می‌شود و در نتیجه‌ی معرفت، یقین به بار می‌آید و چون عبد را یقین حاصل شد، از چگونه گذشتن دوران، باکی نخواهد داشت و سختی و آسودگی برایش تفاوتی نخواهد داشت و این حالتی است که صاحبان «مقام رضا» از آن برخوردار هستند و هر کس به رضای من عمل کند، سه خصلت ملازم حال او خواهد بود:
1- شکر و سپاسی که آلوده‌ی به جهل و نادانی نباشد.
2- ذکر و یادی که فراموشی در آن راه نیابد.
3- و محبتی که هیچ محبت دیگری را به آن ترجیح ندهد.
و چون مرا دوست داشت و به من علاقمند شد، من هم او را دوست خواهم داشت و مخلوقات خود را به محبت و دوستی او خواهم گماشت.»
سایت رشد،
فرارسیدن ماه مبارک رمضان،
بهار قرآن و ماه تقرب هرچه بیشتر به خدا را
به شما دوست عزیز تبریک و تهنیت عرض می‌کند.