باسمه تعالی

وقتی چیزی از سوی خدا و دین، معیار و شاخص شد، فرد مسلمان باید برای تطبيق خویش، به میزان مراجعه کند و خود را با معیارهای حق بسنجد؛ به هر اندازه که منطبق با آن بود، خود را در راه و هر چه از خط میزان و معیار فاصله داشت، خود را در بیراهه ببیند.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای تداوم هدایت امت پس از خویش، دو یادگار و حجت ارزشمند به میراث و ودیعت نهاده است، یکی قرآن و دیگری عترت[1].از این رو، تمسک به اين دو و تعهد نسبت به پیام قرآن و فرمان امام، ضامن مصون بودن از گمراهی است.

پس از شناخت حجت، کوشش برای انطباق افکار و عقاید، روش و رفتار، مواضع و جهت‌گیری‌ها و عمل به احکام شرع، با رهنمودها، اوامر و نواهی حجت خداست.

عبدالعظیم حسنی که یکی از بزرگان شیعه به حساب می آید، با هوشمندی کوشید افکار و عقاید خود را با حجت خدا تطبيق دهد. او با وجود خفقان سیاسی و سختی ارتباط، در فرصتی مناسب خود را به محضر امام هادی (علیه السلام) رساند. باورهاي خود را بر آن حضرت عرضه داشت و از آن حضرت بر درستی معتقداتش تأییدیه گرفت[2].

از این رو وقتی ابوحماد رازی که از شیعیان معروف ری بود، با رنج بسیار، راه خود را به سامرا و محضر امام هادی (علیه السلام) رساند تا سؤالات دینی و شرعی خود را از آن امام بپرسد، هنگام خداحافظی، امام (علیه السلام) به او فرمود:

“ای ابوحماد! هر گاه در منطقه خودتان مسئله‌ای برایت مشکل شد، از عبدالعظیم حسنی بپرس و از من هم به او سلام برسان[3].” [note] 3ـ [/note]

یا عثمان بن سعید عمری، از اصحاب امام هادی (علیه السلام) بود که در زمان غیبت صغري نیز نمایندۀ خاص امام زمان (علیه السلام) و یکی از نواب اربعه بود. او به مقامی از حجیت و اعتبار رسیده بود که حرف او، حرف ائمه (علیهم السلام) و نقل‌ها و روایت‌هایش معتبر به شمار می‌رفت. این اندازه اعتماد را در سایه تبعیت محض از امام معصوم و حجت الهی یافته بود. شاهد این امر هم اینکه روزی احمد بن اسحاق به محضر امام هادی (علیه السلام) شرفیاب شد. از آن حضرت پرسید: “من همیشه به شما دسترسی ندارم. سخن چه کسی را بپذیرم و دستور چه کسی را اطاعت کنم؟” امام با اشاره به عثمان بن سعید فرمود:

“این ابوعمرو (عثمان بن سعید عمری)، مورد اطمینان و امین است. آنچه به شما بگوید، از جانب من می‌گوید و آنچه به شما می‌رساند، از جانب من می‌رساند[4].”

بنابراین لازم است همواره و در همۀ ابعاد زندگی بکوشیم خود را با ملاك و شاخص اهل بيت (عليهم السلام) بسنجيم كه اين همان در راه بودن است…

(بر گرفته از کتاب “حجت محوري در نگاه امام هادي (علیه السلم)”، تألیف: “حجت الاسلام جواد محدثی” (با تلخیص و اضافات))

پاورقی‌ها:

[1] الکافی جلد 1، صفحه 294 – السنن الکبری نسائی، جلد 5، صفحه 45

[2] برای مطالعه داستان کامل این ماجرا اینجا را کلیک کنید

[3] مستدرك الوسايل، جلد 17، صفحه 321

[4] الغیبة، صفحه 354، حدیث 315