حضرت امام باقر (علیه السلام) به مردی به نام ابوحمزه فرمودند :
«ای اباحمزه، کسی از شما که قصد سفری چند فرسخی دارد، دنبال دلیل و راهنما می‌گردد (تا به خطرات دچار نگردد)، و تو به راههای آسمان ناآگاه‌تر از راههای زمین هستی! حال، برای خود دلیل و راهنمایی بدست آور (تا در پیمودن راه بسوی خدا و آسمان ، گمراه نگردی)»[1]
در زمان امام محمد باقر (علیه السلام) زمینه برای نشر علوم دینی تا اندازه‌ای فراهم شد؛ زیرا در اثر فشار بنی‌امیه، احادیث فقه اهل بیت (علیهم السلام) از دست رفته بود و با اینکه برای احکام هزارها حدیث لازم است، حتی از اخباری که از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بوسیله صحابه نقل شده، بیش از 500 حدیث باقی نمانده بود.
خلاصه اینکه در آن ایام و در نتیجه واقعه جانگداز کربلا و در اثر مساعی سی و پنج ساله امام سجاد، گروه انبوهی از شیعه به وجود آمده ولی از فقه اسلامی تهی‌دست بودند و چون سلطنت بنی‌امیه در اثر اختلافات داخلی و تن‌پروری و بی‌کفایتی رجال دولت رو به ضعف نهاده و روز به روز آثار سستی در پیکر آن ظاهر می‌شد، امام پنجم از فرصت استفاده فرموده به نشر علوم اهل بیت (علیهم السلام) و فقه اسلامی پرداخت و دانشمندان زیادی از مکتب خویش تحویل جامعه داد.
« بر گرفته از کتاب آموزش دین، تالیف مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبایی(ره) »
پاورقی:
[1] (اصول کافی، جلد 1، باب شناخت امام و مراجعه به او)