باسمه تعالی
” . . . ابن مسعود می گوید من دیدیم رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) گریه می کند. به آن حضرت گفتم چه چیز باعث گریه شما شده است؟ فرمود: ” شفقت و رحمت نسبت به اين گنهكاران از امتم . . . “
در سیره پیامبر اکرم (صلي الله عليه وآله و سلم) ، وصایای فراوانی است که ایشان آن ها را گاهی به امیرالمومنین(علیه السلام) و گاهی به اصحاب خاص خود مانند ابوذر، سلمان و ابن مسعود می فرمود.
به جاست همزمان با سالروز رحلت پیامبر گرامی اسلام (صلي الله عليه وآله و سلم)، در جستجوي راه زندگيمان كمي بيشتر در فرازي از وصاياي آن حضرت به ابن مسعود ، بیندیشیم :
پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در بخشی از اين سخنان به ریشه یابی گناهان می پردازد و می فرماید :
” ای ابن مسعود از مستی گناه پرهیز کن ، زیرا همانگونه که شراب مست کننده است ، گناه هم مست کننده است. . . “
همانگونه که انسان مست نیروی ادراکی خود را از دست داده، درست نمی بیند، نمی شنود و نمی اندیشد ، انسان معصیت کار نیز این چنین است و بین آنچه برای (سعادت) او زیانبار و سودمند است ، فرقي نمی‌گذارد. لذا آن حضرت به اين آيه شريفه استناد كردند كه : ” آنها نا شنوا، لال و نابينا هستند؛ لذا (از راه خطا) باز نمیگردند!”[1]
رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در ادامه وصيت خود به ابن مسعود با استشهاد به آياتي همچون آيه 7 سوره كهف ، كه خداوند در آن مي فرمايد : ” ما آنچه را روی زمین است ، زینت آن قرار دادیم.”[2] ، در حقيقت به ما مي فهمانند كه گناهکاران آنچه را که زینت حقیقی آنهاست ، نمی فهمند و آنچه را که زینت واقعی شان نیست، زینت خود می‌پندارند. آنچه روي زمين است ، زينت زمين است ، نه زينت انسان . . .
زیور زمین در آینده ای نزدیک پژمرده خواهد شد و انسان را رها می کند ؛ همانگونه كه پروردگارمان نيز مي فرمايد : “این زرق و برق ها پایدار نیست، و ما (سرانجام) قشر روی زمین را خاک بی گیاهی قرار می‌دهیم.” [3]
اما زینت واقعی انسان آن چیزی است که جاودانه بوده چه قبل از مرگ، چه در حال مرگ و چه پس از مرگ به حال او سودمند باشد . پس آن کس که فقط به فکر خانه، فرش و بوستان خوب است زمین را مزین کرده و اگر جانش را با علم و تقوی مزین نکند ، کوشش هایش بی حاصل خواهد بود.
برچسب‌ها: در جستجوی زینت واقعی – زهد در دنیا – زیبائی انسان – علاقه به آخرت
پاورقی ها:
[1] (»مكارم الأخلاق : ۲/۳۵۲/۲۶۶)
[2] (آيه 7 سوره كهف)
[3] (آيه 8 سوره كهف)