جمعه بود و مردم در مسجد منتظر، تا برایشان خطبه بخواند. خاطرۀ آن روز را در ذهن مرور کرد. چه روز بزرگی! در میان جمعیت صد وبیست هزار نفری، حبیب خدا او را فراخواند و بر فراز منبری که از جهاز اشتران برافراشته بودند، دست او را بالا گرفت و به عنوان وصی به همه نشان داد و …
از آن واقعۀ خوش و عهدشکنی ناخوش مردمان سال‌ها می گذشت. حالا مردم، خود با التماس و تمنا به سراغش آمده و امیرالمؤمنین می‌خواندنش.
با مرور این خاطرات تلخ و شیرین راهی مسجد شد. این جمعه مصادف گشته بود با سال‌روز عید غدیر و فرصت خوبی بود تا با یادآوری آن روز بزرگ به تبیین اهداف غدیر، ویژگی‌ها و مناسک آن بپردازد.
وارد مسجد شد و بر فراز منبر رفت. ستایش کرد پروردگار را آنگونه ستایشی که کس نشنیده بود و سپس یاد کرد از برادرش رسول خدا (صلی الله و علیه و آله و سلم) و بر او درود و سلام فرستاد.
آنگاه سخن آغاز کرد و از ویژگی‌های جانشینان (راستین) محمد (صلی الله و علیه و آله و سلم) گفت. اینکه ایشان همگی بندگان خدایند و بی‌دستور او سخن نگویند و همواره به فرمان او حرکت نمایند.
مردم، خوب گوش می‌دادند و کاتبان با دقت می‌نگاشتند. آخر، علی (علیه السلام)، خلیفه مسلمین، خطبه می‌خواند:
“ای جماعت مؤمنان! خدای عزوجل در این روز برای شما دو عید فراهم کرد، دو عید بزرگ…
جمعه را روز اجتماع (نماز جمعه) قرار داد و همه را به شرکت کردن در آن فرا خواند… هم در این روز است دیدار مؤمنان با یکدیگر…
اکنون بدانید که اعتقاد به توحید پذیرفته نیست مگر با اعتراف به نبوت محمد (صلی الله و علیه و آله) و هیچ اعتقادی و عملی قبول نیست مگر با قبول ولایت و سرپرستی آن کس که خداوند خود او را ولی و سرپرست قرار داده است.
و فرمان‌برداری خدا پیش نخواهد رفت مگر در توفیق‌خواستن از او و یاری نمودن اهل بیت. یعنی کسانی که در روز دوح (غدیر) درباره آنان آیت و نشانه فرستاد… بدین سان خداوند دین خویش را کامل کرد و با کامل کردن دین، چشم پیامبر و مؤمنان و تابعان او را روشن ساخت و این همان (واقعه ی غدیر) بود که برخی از شما خود شاهد آن بودید و به برخی دیگر از شما خبر آن رسید… “
سپس در ادامه سخن، ویژگی‌های این روز را برشمرد و در معنای گردن‌کشی در برابر خداوند، راهِ خدایی و در راهِ او بودن برای مردم سخن گفت و در پایان توصیه‌هایی در آداب عید غدیر کرد و گفت: “این مجمع اکنون به پایان می‌رسد و شما همگی روانۀ خانه‌های خویش می‌شوید. بروید و بر خانوادۀ خود آسان گیرید. به برادران خود نیکی کنید. خداوند را بر این نعمتی که به شما عطا کرده‌است سپاس گزارید … خداوند در این روز چندین برابر دیگر عیدها پاداش دهد. اینگونه پاداشی را جز در این روز (غدیر) دیگر نخواهید یافت…
همین‌که به یکدیگر رسیدید همراه سلام، مصافحه کنید و نعمتی را که در این روز نصیبتان شده‌است به یکدیگر تبریک گویید. باید این سخنان را آن که بود و شنید به آنکه نبود و نشنید برساند. و باید توانگران به سراغ مستمندان روند و قدرتمندان به دنبال ضعیفان. پیامبر (صلی الله و علیه و آله و سلم) که درود خدا بر او باد مرا به این‌ها امر کرده است.”[note]1- مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، جلد 2، صفحه 752 – مستدرك نهج البلاغه، باب اول، صفحه 67[/note]
این بگفت و از فراز منبر به زیر آمد. اما خاطرۀ آن روز خوش که دستش در دست حبیب خدا بالا بود همچنان در ذهنش می‌گذشت…
آری! امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام)، در بیانات ارزشمند خود از رابطه تنگاتنگ توحید و ولایت سخن گفت و پاسداشت دین را در اطاعت از اهل بیت (علیهم السلام) برشمرد و در ادامه غدیر را سبب کامل شدن دین دانست و از ویژگی‌های روز غدیر یاد کرد و به بیان آداب این عید بزرگ الهی پرداخت و از این روز بزرگ به بزرگی یاد کرد.
سایت رشد فرارسیدن هجدهم ذی الحجه،
عید الله الاکبر؛
عید سعید غدیر خم
روز اکمال دین به ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام)،
را به تمامی مسلمانان، به خصوص شما دوست گرامی تبریک و تهنیت می‌گوید.
پاورقی: