باسمه تعالی

براستی بندگان خوب خدا چگونه‌اند؟ زندگی ما چگونه باشد تا در شمار این بندگان قرار گیریم؟

از امام هشتم، امام علی ابن موسی الرضا )علیه السلام(، در مورد بندگان خوب خدا سؤال شد که دارای چه خصوصیاتی هستند؟ ایشان به پنج خصوصیت اشاره فرمودند:

اوّل اینکه آن‌‏ها کسانی هستند که وقتی کار نیک و طاعتی از طاعات الهی را انجام می‏‌دهند، از این‌که موفّق به انجام آن شده‏‌اند، مسرور می‌‏شوند.

دوم اینکه اگر این‌ افراد غفلت کردند و دستشان آلوده به خطاکاری شد، از خداوند پوزش می‌طلبند، استغفار می‌کنند و بی‌تفاوت نمی‌گذرند.

سوم اینکه اگر خداوند به آن‌‏ها عطایی کرد و نعمتی به ‏آن‏ها بخشید، سپاس‏گزاری می‌‏کنند و این‌‏طور نیست که بی‏‌تفاوت باشند؛ بلکه از آن عطابخش بزرگ، تشکّر و سپاس‏گزاری می‏‌کنند.

چهارم اینکه اگر گره‌ای به کارشان بیافتد و ابتلایی پیدا کنند، از خداوند گِله نمی‌‏کنند؛ بلکه صبر می‌‏کنند و اهل شکایت نیستند.

و پنجم اینکه اگر خشمگین شوند، عفو می‏‌کنند و اهل انتقام‌‏گیری نیستند[1].

بنابراین اگر زندگی ما به گونه‌ای است که از توفیق انجام طاعات الهی و کارهای نیک خوشحال می‌شویم، از انجام گناهان و معاصی الهی شرمسار و پشیمانیم و توبه می‌کنیم، نعمت‌های الهی را شاکر و سپاس‌گزاریم، هنگام سختی‌ها و مصیبت‌های دنیا صبر پیشه می‌کنیم و نیز توان کنترل خشم و غضب خود را داریم، بر اساس فرمایشات امام رضا )علیه السلام(، در زمره‌ی بندگان خوب خدا خواهیم بود.

(برگرفته از بیانات “آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی”)

پاورقی:

[1] تحف العقول، ص 445