قسمتي از وصايا و سفارشات امام محمد باقر (عليه السلام ) به جابر جعفي (از اصحاب حضرت ) :
و تو را به پنج چيز توصيه مي کنم: اگر بر تو ستم شد ، ستم روا مدار و اگر به تو خيانت شد، خيانت نکن، اگر دروغگو خوانده شدي و حرفت را باور نکردند، خشمگين نشو، اگر ستايش شدي، خشنود مشو، و اگر به توهيني به تو شد، ناراحت مشو، و به آنچه درباره تو گفته مي شود فکر کن، اگر دانستي که آنچه درباره ات گفته شد درست است، بدان که کوچک شدن نزد خداوند متعال هنگام خشمت در مقابل حقيقت ، مصيبتي بس بزرگتر از خوار شدن نزد مردم است، و اگر درست نبود، ثوابي بدون زحمت بدست آورده اي…
و بدان که دوست دار ما نيستي مگر آنکه اگر اهل سرزمينت به اتفاق ، تو را متهم کردند که تو مردي شرور هستي، ( گفته آنان ) تو را ناراحت نکند و اگر گفتند که تو مرد نيکي هستي، (سخن آنان ) تو را خوشحال نکند؛ برعکس ، خود را در برابر کتاب خدا قرار بده ، پس هرگاه خود را راهروي راهش ديدي و زهدي که او مي خواست، پيشه کرده بودي و به آنچه او تو را بدان تشويق مي کرد، راغب بودي و از آنچه تو را مي ترساند، ترسان بودي، پس در راه خود ثابت قدم و خوشنود و اميدوار باش که هر چه درباره تو گويند، گزندي به تو نرساند. و اگر با قرآن همگام نبودي، از هيچ يک از آن (سخنان ) درباره خودت مغرور نشو.
وظيفه مومن است که با خواسته هاي نفس بجنگد تا بر آن چيره شود. گاهي در مقابل مي ايستد و با خواسته هايش به خاطر دوستي خداوند مخالفت کند، و هرگاه که نفسش شکستش داد تا پيرويش بکند، خداوند کمکش مي کند و لغزش هايش را از سر راهش بر مي دارد؛ پس آن ها رابياد مي آورد و از روي ترس و توبه ، زاري کند تا جايي که ترس و بينشش و داناييش بالا رود، همچنان که خداوند فرموده: ” و هرگاه از سوي شيطان وسوسه اي آهنگ پرهيزگاران را کند، بياد آورند و بينا شوند. “