باسمه تعالی
آدمی همیشه با امید به آیندهای بهتر زندگی می کند. این امید که روزی جهان شاهد هیچ ظلم و ستمی نباشد و همه جا را عدل و عدالت فرا گیرد، از دغدغه های اصیل ما انسان هاست. از این رو مسأله ی ظهور منجی در طول تاریخ دغدغه ی ذهنی انسانهای زیادی بوده است.
وقتی به سیره ی ائمه ی طاهرین (علیهم السلام) نیز می نگریم، بارها و بارها با این موضوع مواجه میشویم. یاران و اصحاب آن بزرگواران در شرایط گوناگون با پرسش گری نسبت به مسأله منجی این دغدغه ی ذهنی خود را مطرح می کردند. ائمه (علیهم السلام) هم بنا به ظرفیت افراد این موضوع را شکافده و به بررسی آن می پرداختند و به توصیف شرایط ظهور و مشخصات دوران طلایی آن می پرداختند. نمونه ی زیر یکی از این پرسش گری ها در زمان امام جواد (علیه السلام) میباشد که حضرت به بررسی و پاسخ آن پرداخته اند:
عبدالعظیم حسنی از شاگردان و یاران برجسته ی امام جواد (علیه السلام) خدمت آن حضرت رسید و عرضه داشت: آرزوی دیدار قائم آل محمد (عجل الله فرجه الشریف) را دارم. همان کسی که دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد، پس از آن که پر از ظلم و جور شده باشد.
امام جواد (علیه السلام) فرمود: ما امامان، همگی قائم به امر پروردگار و هدایت گر به دین حق هستیم؛ اما آن قائمی که خداوند زمین را توسط او از اهل کفر پاکیزه خواهد کرد و عدالت را در سطح گیتی می گستراند، آن کسی است که ولادتش مخفی است و از نظرها پنهان است. او همنام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) میباشد.
خداوند زمین را برایش آماده و هر مشکلی را برایش آسان خواهد کرد. از اطراف عالم به تعداد یاران جنگ بدر یعنی 313 نفر به او ملحق میشوند و این همان کلام خداست که میفرماید: “هر کجا باشید خدواند شما را جمع خواهد کرد و خداوند بر همه چیز قادر است[1]. “
سپس امام جواد (علیه السلام) فرمود: هنگامی که این عده از اهل اخلاص تجمع کردند، خداوند فرمان ظهورش را صادر میکند…
حال ما در زمانه ی غیبت امام دوازدهم (علیه السلام) به سر میبریم و منجی الهی، پرده نشین این دوران میباشد. اما شکی نیست که لحظه به لحظه به زمان فرج نزدیکتر میشویم. با توجه به این شرایط، دغدغه ی ذهنی ظهور منجی که در طول دوران ها مطرح بوده است، چه میزان از فکر ما را به خود مشغول کرده است؟ واقعا چه مقدار از وقت زندگیمان را صرف تأمل در آن و آماده سازی خود و دیگران میکنیم؟ باشد که بیاندیشیم…
(برگرفته از کتاب “سیره ی عملی اهل بیت (علیهم السلام)، جلد 11″، تألیف حجة السلام سید کاظم ارفع)
پاورقی:
[1] (سوره ی بقره، آیه ی 148)