باسمه تعالی

نقل شده است که امام حسن عسکری (علیه السلام) در نامه‌ای گهربار برای ابن بابویه[1]رحمة الله علیه که از فقهای مشهور زمان خویش بوده است، چنین فرموده‌اند:

“امّا بعد، تو را ای پیر و معتمد و فقیهم، ابو الحسن علی بن حسین قمی، که خدایت ‌برای کسب خشنودی هایش تو را موفّق بدارد و به رحمت خویش، از صلب ‌تو فرزندانی صالح، عطایت فرماید، سفارش می‌کنم به تقوای خدا و بر پای ‌داشتن نماز و پرداخت زکات، که نماز از مانعان زکات، پذیرفته نشود.

و تو را سفارش می‌کنم به آمرزش گناه، و فرو خوردن خشم، و صله ‌رحم و همدلی با برادران، و کوشش در (جهت رفع) نیازهای ایشان در سختی و آسانی، و بردباری در برابر نادانان، و نفقه در دین، و تربیت در کارها و رعایت قرآن، و خوشخویی، و امر به معروف و نهی از منکر که‌خداوند عزّ و جلّ فرمود:

“در بسيارى از سخنانِ درِگوشى (و جلسات محرمانه) آنها، خير و سودى نيست مگر كسى كه (به اين وسيله،) امر به كمك به ديگران، يا كار نيك، يا اصلاح در ميان مردم كند و هر كس براى خشنودى پروردگار چنين كند، پاداش بزرگى به او خواهيم داد[2].”

… پس به وصیت من عمل کن و شیعیانم را بگو تا بدان وادار شوند. و برتو باد انتظار فرج که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: “برترین اعمال امّت من، انتظار فرج است”، شیعیان ما همواره در اندوه خواهند بود، تا آنکه فرزندم ظهور کند؛ همان که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بدو مژده داد که زمین را از عدل و داد پر می‌کند، پس از آنکه از ستم و بیداد پر شده باشد. پس ای پیرو و شیعه من شکیبا باش و همه شیعیانم را به شکیبایی‌فرمان ده که: “زمین از آن خداست، آن را به هر که از بندگانش خواهد به میراث دهد، و فرجام از آنِ پرهیزکاران است[3].” و درود بر تو و بر تمام شیعیانم و رحمت و برکات خدا بر ایشان باد.”

« برگرفته از كتاب “هدایتگران راه نور، زندگانی امام حسن عسکری (علیه السلام)”، تالیف آیت الله محمد تقی مدرسی (با اندکی تغییر) »

پاورقی‌ها:

[1] علی بن بابویه قمی، پدر شیخ صدوق

[2] (سوره نساء، آیه 114)

[3] (سوره اعراف، آیه 128)