امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
عموی ما عباس بن علی بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت.
(اعیان الشیعه، جلد7، صفحه 430)
هر که واقعه کربلا را شنیده باشد و داستان غم انگیز آن روزها را مطالعه کرده باشد، بخشی از عظمت مقام، ایثار، شهامت، مردانگی و شجاعت عباس بن علی (علیهما السلام) را دریافته است.
اما آیا واقعا می توان بزرگی و عظمت او را به طور کامل درک نمود؟ آن جا که وقتی برای او و برادرانش از طرف عبید الله، فرمانروای سپاه یزیدیان، امان نامه آوردند و او با قاطعیت در جواب آن ها گفت: “ما نیازی به امان شما نداریم و امان خدا بهتر از امانی است که پسر سمیه داده است.” سپس رو به شمر که حامل آن امان نامه بود، فرمود: “خدا تو و امانی را که برای ما آورده ای لعنت کند، آیا به ما امان می دهید و فرزند رسول خدا امان ندارد!” و شمر را با امان نامه اش به سوی لشکر خودشان فرستاد.
یا در آن زمان که امام حسین (علیه السلام)، در میان یارانش سخن می گفت، آیا می توان بزرگی قدر و منزلت عباس را شناخت؟ آن هنگام که امام حسین(علیه السلام) به اصحابش فرمود: “من به همه شما رخصت رفتن دادم و همه شما آزادید که بروید و بیعتی از من بر گردن شما نیست!” اما این ابوالفضل(علیه السلام) بود که آغاز به سخن کرد و گفت: “برای چه این کار را بکنیم؟ برای این که می خواهیم پس از تو زنده بمانیم! هرگز خداوند آن روز را برای ما نیاورد!”
این کدامین درجه از ایمان و معرفت است که سبب می شود عباس (علیه السلام) در هنگام قطع شدن دست راستش توسط یزیدیان، آنچنان رَجَز بخواند؟ در آن مشقت و سختی که هر کس را از پای می اندازد، عباس(علیه السلام) این جملات را بر زبانش جاری ساخت: ” به خدا قسم اگر دست راستم را قطع نمودید، باز از پای نمی نشینم و از دینم دفاع می کنم و نیز از امامی که دارای یقینی درست است و از نوه پیامبر پاک امین ، حمایت خواهم کرد.”
ابوالفضل همانی است که در هنگام شهادتش، امام حسین (علیه السلام) خود را به بالینش رسانید و جمله ای را که در جای دیگر، بر زبان نیاورده بود، بیان فرمود. کلامی که خود گواه دیگری بر مقام و عظمت شخصی همچون عباس(علیه السلام) است. امام حسین(علیه السلام) در فقدان برادر فرمود: ” الآن کمرم شکست! . . . “
امام سجاد(علیه السلام) نیز در خصوص عموی خود این چنین فرموده اند: “خدای رحمت کند عباس بن علی را که ایثار کرد و به بلا آزمایش شد و جان خود را در راه برادرش فدا کرد تا آن جا که دو دست او جدا گردید . . . و به راستی که برای عباس در پیشگاه خدای تبارک و تعالی منزلت و مقامی است که همه شهیدان در روز قیامت بدان منزلت غبطه می خوردند . . .”
حتی امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در زیارت ناحیه خطاب به ایشان می فرماید: “. . . سلام بر ابی الفضل العباس فرزند امیر مومنان، آن که با جان خود از برادرش پشتیبانی کرد و از گذشته اش برای آینده توشه برگرفت، آن که خود را فدای برادر کرد و جان خویش را سپر او قرار داد و به سوی او سعی و تلاش کافی نمود . . .”
پس ما نیز می گوییم: درود بی حد بر تو و بر سیره پسندیده و آموزنده ات ای اباالفضل! سلام بر تو که به منزلگاه والای خود رفتی و راه بزرگی را که در پیش داشتی مردانه پیمودی! سلام بر تو که به راستی از بزرگترین و درخشنده ترین و فداکارترین شهیدان در پیشگاه خدای تعالی هستی!
« برگرفته از کتاب زندگانی امام حسین (علیه السلام)، تألیف : سید هاشم رسولی محلاتی »
سایت رشد، تاسوعای حسینی،
روز علمدار کربلا و روز بزرگ یاور سیدالشهدا (علیه السلام)
ابوالفضل العباس(علیه السلام)
را بر تمام مسلمانان جهان تسلیت می گوید.
