عُصام بن مصطَلَق گوید: (در سفری) وارد مدینه شدم، حسین بن علی (علیه السلام) را دیدم، از سیمای خوش و قیافه جذاب او خوشم آمد، و آن کینه‌ای که سینه‌ام از پدر او پنهان داشت، حسد مرا برانگیخت، (به قصد توهین و آزار، نزدیک او رفتم و) گفتم: تو فرزند ابوترابی؟ فرمود: آری.

پس در ناسزاگویی او و پدرش، تا توانستم گفتم، (همین که خسته شدم و بازماندم)، همچون دلسوزی مهربان به من نگاهی کرد، سپس (این آیات را تلاوت) فرمود:

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم «ای رسول ما طریق عفو و بخشش پیش گیر و به نیکوکاری امر کن و (چنانچه نپذیرند) از مردم نادان روی بگردان و چنانچه بخواهد از طرف شیطان در تو وسوسه و جنبشی پدید آید به خدا پناه بر، که او به حقیقت شنوا و دانا است. چون پرهیزکاران را از شیطان، وسوسه و خیالی به دل فرارسد، همان دم خدا را به یاد آرند و همان لحظه بصیرت و بینایی پیدا کنند، (شیاطین جن و انس) برادرانشان (مردم فاسق و هواپرست) را به راه گمراهی می‌کشند، و در گمراه کردن بدکاران هیچ قصور نمی‌کنند.»1

سپس فرمود: برخود آسان گیر، از خدای سبحان برای خودم و تو طلب آمرزش می‌کنم، اگر از ما کمک بخواهی، کمک می‌کنیم، و اگر از ما بخششی بطلبی، بر تو بخشش می‌آوریم، و اگر از ما هدایت جویی، راهنماییت می‌کنیم، (دریغی نیست).

عصام گوید: به‌خاطر آن بدرفتاریم آثار پشیمانی مرا فراگرفت.

پس (رفتار یوسف، با برادران پشیمان خود را یاد آورده این آیه شریفه را تلاوت) فرمود:

“اکنون هیچ خجل و متأثر نباشید که (من عفو کردم و) و خدا (هم) گناه شما ببخشد و او مهربانترین مهربانان است.”2

(بعد سوال فرمود:) آیا اهل شامی؟ عرض کردم: آری. فرمود: … خدا ما و شما را نگه دارد، (اکنون) بی‌هیچ بیم و هراسی، حوایج و پیشامدهایت را نزد ما بیاور، انشاء الله مرا در بهترین حالتی که گمان می‌کنی خواهی یافت.

عصام گفت: (از این رفتار بزرگوارانه آنچنان شرمنده شدم که) زمین با همه گستردگی اش بر من تنگ آمد، دوست داشتم ای کاش مرا فرو می‌برد، سپس آهسته و پنهانی، از نزد او دور شدم در حالی که بر روی زمین هیچ کس برایم محبوب‌تر از او و پدرش نبود.

« برگرفته از کتاب فرهنگ جامع سخنان امام حسین (علیه السلام)، ترجمه علی مؤید »

پاورقی‌ها:

 

  1. 1- سوره اعراف، آیات 199- 202.
  2. 2-سوره یوسف، آیه 92.