پس از آن که امام حسن (علیه السلام) متولد شد، حضرت فاطمه (علیها السلام) به امیرالمومنین (علیه السلام) گفت: برای او نامی بگذار.
امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود: در گذاردن نام او بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) سبقت نمی گیرم.
امام حسن را نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آوردند و ایشان در گوش راستش اذان گفت و در گوش چپش اقامه. سپس از امیرالمومنین (علیه السلام) پرسید: آیا نامی را برای او گذاشته‌ای؟
ایشان فرمود: در گذاردن نام او بر شما سبقت نخواهم گرفت.
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: من نیز بر پرودگار خویش سبقت نمی‌گیرم.
پس حق تعالی به جبرئیل امر کرد: برای محمد پسری متولد شده است، برو به سوی زمین سلام مرا به او برسان و به او تبریک و تهنیت بگو. (پس از آن) به وی بگو: علی نسبت به تو به منزله‌ی هارون است به موسی. پس بر فرزندشان نام پسر هارون را بگذار.
جبرئیل به نزد رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و پیام خداوند را به ایشان رساند.
رسول خدا پرسید: اسم او (پسر هارون) چه بود؟
جبریئل گفت: اسم او شبٌر بود.
حضرت فرمود: زبان من عربی است.
جبرئیل گفت: او را حسن نام کن.
پس او را حسن نامیدند، زیرا که شبٌر در لغت عرب حسن است و نام پسر بزرگ هارون، شبٌر بود.
عنایت و توجه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به امام حسن (علیه السلام) در موارد متعدد از ولادت و نامگذاری ایشان گرفته تا ابراز محبت های متعدد نسبت به ایشان مشهود است. در ادامه به یکی از این موارد اشاره می‌کنیم.
ابن مسعود می گوید: “از رسول خدا شنیدم، هرکه مرا دوست دارد، حسن و حسین را دوست دارد، زیرا که حق تعالی مرا به محبت ایشان امر کرده است.”
از همین رو نقل می‌کنند، روزی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به نماز ایستاد، امام حسن (علیه السلام) بر پهلوی او بود، چون رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به سجده رفت، امام حسن بر دوش آن حضرت سوار شد، رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) سجده را طول داد.
چون حضرت سلام نماز را گفت، اصحاب به ایشان گفتند: “یا رسول الله! به اندازه‌ای سجده را طول دادی که پیشتر، آن قدر طول نمی‌دادی، برای همین ما گمان کردیم که در سجده وحی بر تو نازل شده است.”
حضرت فرمود: “وحی بر من نازل نشد و لیکن این پسرم بر دوش من بود، نخواستم که در پایین آمدن او عجله کنم، از همین رو سجده را طول دادم.”
« برگرفته از کتاب جلاء العیون، تالیف علامه مجلسی (ره) »
